افراطی ها ، از فانتزی تا واقعییت!: اسماعیل هوشیار٬ و «شارلی هبدو»، زبان آختۀ انتقاد: رادیو بین المللی فرانسه
دریافتی:
عاملان ترور انسانهای واقعی هستند . آنها شعار دادند که انتقام کاریکاتور محمد را گرفته اند . با خونسردی کار کرده اند . اینکه قرار است این حمله سکوی چه پرشی باشد….از حالا قابل پیش بینی نیست . زمانی که 11 سپتامبر در آمریکا اتفاق افتاد 2 سال بعد دولت آمریکا با پرچم مبارزه با تروریست عراق را بلعید و در خاورمیانه رسما ساکن شد ! واقعه 11 سپتامبر یک نمایش نبود ، واقعی بود . فقط سیستمهای اطلاعاتی آگاهانه گذاشتند تا اتفاق بیافتد ، تا دنیا مثلا متقاعد شود برای مبارزه با تروریست ، افغانستان و عراق و نهایتا خاورمیانه ، حیاط خلوت مناسبی برای بازیهای استراتژیک غرب است . در تابلوی شک ، بهترین گزینه برای قربانی کردن یا قربانی شدن ، همین روزنامه است، سابقه دار و جنجالی به اندازه کافی.! عمل کردن روی نهادهای دولتی فقط شک را برای ذهن مخاطبان بیشتر میکرد !
افراطی ها ، از فانتزی تا واقعییت !
اسماعیل هوشیار
در حمله مرگبار به دفتر هفته نامه «شارلی هبدو» Charlie Hebdo در پاریس، دست کم ١٢ نفر کشته و ۱۱ نفر زخمی شدند. فرانسوا هولاند در سخنانی در محل وقوع حادثه تمامی شهروندان این کشور را به «وحدت و انسجام ملی» دعوت نمود. این حمله اوایل بعد از ظهر (۷ ژانویه/۱۷ دی) رخ داد . مردان مسلح به سلاح نیمه سنگین از جمله آرپی جی ، دست‌کم ۱۲ نفر را در دفتر مجله طنز «شارلی ابدو» کشتند.
جهان متنفر شد ، شوکه شد و محکوم کرد . من هم خشمگین شدم به خصوص که این عمل روی یک سوژه فرهنگی انجام شده است . چهار چهره سرشناس طنز از جمله سردبیر روزنامه جزو قربانیان هستند . سلمان رشدی نویسنده بریتانیایی متولد هند که زمانی خمینی فتوای قتل او را به خاطر «توهین به اسلام» – در پی نوشتن کتاب «آیه های شیطانی» صادر کرده بود با ادای احترام به آثار نشریه شارلی ابدو گفت مذهب باید موضوع هجو باشد.او گفت: «من با شارلی ابدو اعلام همبستگی می کنم، چنانکه همه ما باید چنین کنیم، تا از هنر هجو دفاع کنیم، هنری که همیشه نیرویی برای آزادی و علیه ستمگری، ریاکاری و حماقت بوده است.» نویسنده کتاب بچه های نیمه شب نوشت: «مذهب، گونه ای از بی خردی قرون وسطی، درترکیب با سلاح های مدرن یک تهدید واقعی برای آزادی ماست. تمامیت خواهی مذهبی باعث جهش ژنتیکی مرگباری در قلب اسلام شده و ما نتایج فاجعه بار آن را امروز در پاریس دیدیم.»
فرانسوا هولاند : ما اینک در دوره دشواری هستیم. در هفته های اخیر از وقوع چندین سوءقصد تروریستی پیشگیری بعمل آمد. ما می دانستیم که مورد تهدید قرار داریم. مورد تهدید قرار داریم زیرا فرانسه کشور آزادیهاست. من اینک به قربانیان این واقعه می اندیشم و بدانید که همه اقدامات برای دستگیری مسئولین این اقدام انجام خواهد شد. همه شما را به وحدت ملی دعوت می کنم.»
هفته نامه «شارلی هبدو» در سال ٢٠٠٦ بر روی جلد یک ویژه نامه، اقدام به چاپ کاریکاتوری از «محمد»، پیامبر اسلام از کاریکاتوریست دانمارکی نمود . این اقدام «شارلی هبدو» موجی از خشم در میان مسلمانان برانگیخت و یک سال بعد مدیران این نشریه، بدلیل اقامه دعوی از سوی «مسجد بزرگ مسلمانان در پاریس» در دادگاه حاضر شدند. دفتر هفته نامه شارلی هبدو، در سال ٢٠١١، پس از آنکه عکس روی جلد این هفته نامه را به چاپ کاریکاتوری از «محمد» اختصاص داد مورد حمله قرار گرفت و به آتش کشیده شد. پس از آن در سال ٢٠١٢، این هفته نامه با چاپ کاریکاتوری دیگر از «محمد»، پیامبر اسلام، همزمان با تظاهرات جهانی علیه فیلم ضد اسلامی «بیگناهی مسلمانان»، موجی از خشم را در میان مسلمانان ساکن فرانسه برانگیخت . ظاهر این سومین حمله روی این روزنامه است .
بعد از تمام بازتابهای رسانه ای و احساسات انسانی و محکوم کردنها، کمی فکر کردم ، ما 2 راه بیشتر نداریم . یا به تمام آنچه در مدیا مطرح است قانع و باور کنیم و برویم دنبال ادامه زندگی….و یا سوالاتمان را حداقل قورت ندهیم . درجایی نوشته بود که ممکن است این عمل کار داعشی های برگشتی باشد…که چنین نظری اساسا منتفی است چون یک داعشی برای تخلیه ذهن بیمار مرگ آفرین خودش ، همان خاورمیانه برایش محیط مناسبی است . اروپا داستانش متفاوت است .
از کل جمعییت مسلمان ساکن درغرب ، حداکثر و شاید یک درصد مسلمان افراطی عملگرا به دلایل روانی پیدا شود . بقیه افراطی های فانتزی نمیخواهند و نمیتوانند وارد حیطه عمل شوند . آنها فقط درحرف افراطی هستند در دفاع از اسلام و محمد….افراطی هستند در نخوردن گوشت خوک و البته با فلسفه خودشان نوشیدن الکل حرام نیست….آنها افراطی هستند درپوشاندن زنانشان در گونی…ولی خودشان زنان اروپایی را جهت مبارزه با غرب دید میزنند ! و بالاخره آنها به شدت افراطی هستند درحفظ خود و منافع و آرامش خودشان ! هراشاره کوچکی که این آرامش را به بزند آنها را از مرده هم ساکتر میکند. کاریکاتور محمد که جای خود دارد ، خود پیامبر محمد را هم جلوشان سر ببری اساسا برای 99 درصد افراطی های فانتزی مهم نیست ! این را اروپا هم میداند ، واگر واقعا تعداد عملگراهای مسلمان ساکن غرب برعکس برآورد بالا باشد که ما روزی یک مورد درجایی باید عمل تروریستی و خرابکاری داشته باشیم ! در چنین صحنه ای اروپا از سالها پیش میتوانست جلوی ورود همه را کاملا ببندد و نه اینکه هنوز هم بیایند و اجازه اقامت و کار هم بگیرند !
– فرانسه رسما سر یا قلب اتحادیه اروپا محسوب میشود، پس تیتر کامل این میشود که به اتحادیه اروپا حمله شد ! بلافاصله در فضای فرهنگی و مطبوعاتی فرانسه این حمله با 11 سپتامبر در آمریکا شبیه سازی شد . اتحادیه اروپا نزدیک به 100 سال تجربه اطلاعاتی و امنیتی بیش از 30 کشور اروپایی را در خود و با خود دارد . این حجم از تجربه به راحتی آن یک درصد عملگرای واقعی مسلمان را میتواند شناسایی و کنترل و مهار کند ، مگر اینکه آن عملگراهای جوان ذهنشان از تمام اروپا پیچیده تر باشد ! در پاریس یا اروپا ، خریدن سلاح سبک شاید با انبوهی پنهان کاری و از بازار سیاه شدنی باشد، ولی سلاح نیمه سنگین را نمیشود از بقالی اروپا خرید ، بلکه باید سفارشی باشد . پاریس خاورمیانه نیست که بشود با یک دبه شیر و چند گونی گندم از بازار آرپی چی و مسلسل و مهمات خرید ! در خاورمیانه سلاح سنگین تانک و هلی کوپتر هم برای داعش از آسمانش میبارد !
– در اروپا قرار است چه اتفاقی رخ دهد ؟ جامعه فرانسه زیرضرب چنین اتفاقی باید به چه چیزی تن بدهد و مجاب شود ؟ آیا فرضا محدودیتهای قانونی و دولتی برای رسانه های آزاد ، جهت رضایت مسلمین و محمد پولدارهم ، یک سناریو میتواند باشد ؟ این حمله با توجه به نوع سلاح و شیوه کار سازمانیافته بوده است. اعمال سازمانی هم قابل پوشش و استتار از چشم امنییت پیچیده اتحادیه اروپا نیست. ولی آگاهانه قابل ندیدن است .
– در فرضیه شک ، این حمله به اتحادیه اروپا مثل تهیه الزامات پختن آش است . عاملان ترور انسانهای واقعی هستند . آنها شعار دادند که انتقام کاریکاتور محمد را گرفته اند . با خونسردی کار کرده اند . اینکه قرار است این حمله سکوی چه پرشی باشد….از حالا قابل پیش بینی نیست . زمانی که 11 سپتامبر در آمریکا اتفاق افتاد 2 سال بعد دولت آمریکا با پرچم مبارزه با تروریست عراق را بلعید و در خاورمیانه رسما ساکن شد ! واقعه 11 سپتامبر یک نمایش نبود ، واقعی بود . فقط سیستمهای اطلاعاتی آگاهانه گذاشتند تا اتفاق بیافتد ، تا دنیا مثلا متقاعد شود برای مبارزه با تروریست ، افغانستان و عراق و نهایتا خاورمیانه ، حیاط خلوت مناسبی برای بازیهای استراتژیک غرب است . در تابلوی شک ، بهترین گزینه برای قربانی کردن یا قربانی شدن ، همین روزنامه است، سابقه دار و جنجالی به اندازه کافی.! عمل کردن روی نهادهای دولتی فقط شک را برای ذهن مخاطبان بیشتر میکرد !
و آخرین سوال درتابلوی شک : افکار عمومی در اروپا یا فرانسه باید برای چه حرکت و قدم غیرمتعارفی ، درسال 2015 آماده شود ؟ وحدت ملی مورد اشاره اولاند ، یعنی چه ؟ در آینده ای نزدیک ما شاهد برطرف شدن نقاط ابهام سیاسی یا اقتصادی این اتفاق خواهیم بود . اما و اگر ابهامی نباشد و این عمل نفرت انگیز همینطوری و یهویی بوده باشد ، آنوقت تنها سوالی که میماند روی سیستم امنیتی دولت فرانسه است که نیاز به یک انقلاب اساسی دارد. آقای اولاند به جای شعار وحدت ملی بهتراست خودشان را آبدیت کنند، ما درعصر لویی 14 نیستیم .
بقیه اعضای اتحادیه اروپا هم باید شرم کنند که پاریس سلاخ خانه نویسندگان شده ، و این فرانسه پرچمدار اتحادیه اروپا است !
اسماعیل هوشیار
08.01.2015
«شارلی هبدو»، زبان آختۀ انتقاد
هفته نامه «شارلی هبدو» نشریه ای فکاهی و چپ گراست که شهرت آن نه تنها بسبب کاریکاتورهای تند و نیش دار بلکه به علت رپرتاژهای تحقیقاتی و مواضع صریح و آشتی ناپذیر آن با نگرش های فرقه گرایانه مذهبی نیز هست. این هفته نامه همواره کلیه فرق افراطی مذهبی، چه مسیحی، چه یهودی و چه اسلامی را به تیغ انتقاد خود آزرده است.
«شارلی هبدو» در واقع وارث و یا ادامه دهنده راۀ نشریه دیگری است بنام «هارا کیری» که چندین بار تغییر نام داد و هنگامیکه در سال 1970 پس از مرگ ژنرال دوگل بسبب اختصاص روی جلد ویژه ای به این رویداد مجددا ممنوع شد، با نام جدید «شارلی هبدو» انتشار یافت. این نام هم به ماهنامه «شارلی» که جمعی از دست اندر کاران نشریه تازه منتشر می کردند اشاره داشت و هم به اسم کوچک دوگل «شارل» کنایه میزد. در این دوران ژرژ برنیه که نام پروفسور «شورون» بر خود گذاشته بود، مدیریت و فرانسوا کاوانا سر دبیری نشریه را بر عهده داشتند.
«شارلی هبدو» در دسامبر 1981 بدنبال پیروزی چپ در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی فرانسه، بدنبال کاهش شمار خوانندگان از ادامه کار باز ماند. یازده سال بعد، در ژوئیه 1992، انتشار «شارلی هبدو» با سهامداران و مدیران جدید از سر گرفته شد. همکاری روزنامه نگاران و کاریکاتوریست های شهیری چون کاوانا، ولینسکی، دل فیل دتن، سینه، ژبه و ویلم این نشریه را از اعتبار و اهمیت فراوانی بر خوردار ساخت. نخستین شماره جدید این هفته نامه در 120000 نسخه بفروش رسید. این مقدار برای چنین نشریه ای در بازار فرانسه تیراژ مهمی محسوب می شود.
«شارلی هبدو» از آن هنگام بیش از گذشته همواره با هر گونه افراط گرائی به مبارزه بر خاست و پس از انفجارهای 11 سپتامبر 2001 در نیویورک، چپ گرایان افراطی را که بسبب یا به بهانه مواضع ضد اپریالیستی از محکوم کردن سوء قصدها و اسلامیون خودداری کرده بودند، مورد انتقاد قرار داد.
در هشتم فوریه 2006، «شارلی هبدو» کاریکاتورهای پیامبر اسلام را که یک هفته پیش از آن در نشریه دانمارکی» یلاند پوستن» منتشر شده بود، برای ابراز همبستگی با این نشریه چاپ کرد. » یلاند پوستن» بدلیل انتشار این کاریکاتورها مورد تهدید قرار گرفته بود. این شمارۀ «شارلی هبدو» سه بار به چاپ رسید و در مجموع 400000 نسخه از آن به فروش رفت. انجمن ها و سازمان های اسلامی فرانسه خواستار ممنوعیت انتشار این شماره نشریه شدند، اما تقاضای آنان بدلیل نقص فرم به نتیجه نرسید. با این حال، اتحادیه جوامع اسلامی فرانسه، مسجد پاریس، اتحادیه جهانی اسلام و چند انجمن دیگر این نشریه را تحت پیگرد قانونی قرار دادند، اما روند قضائی در سال 2009 به تبرئه این هفته نامه انجامید. دادگاه در رای خود بر ضرورت احترام به عقاید و افکار و نیز میانه روی در بیان مواضع تاکید کرد، اما حق آزادی بیان را نیز از ارکان اساسی دموکراسی شمرد و از همین رو برخی از شاکیان از رای دادگاه ابراز رضایت کردند.
با این حال «شارلی هبدو» همچنان مورد تهدید برخی گروهها و سازمان های افراطی اسلامی قرار داشت و از همین رو تحت محافظت انتظامی قرار گرفت. از آن پس شبکه رایانه ای نشریه مورد حملۀ ویروسی قرار گرفت و مقر آن نیز به آتش کشیده شد. در ماهها و سالهای پس از آن، اندک اندک، تیراژ این هفته نامه از حدود 140000 نسخه به کمتر از 50000 نسخه سقوط کرد.
در سپتامبر 2012، چاپ کاریکاتور تازه ای از پیامبر واکنش های منفی فراوانی بدنبال داشت. این بار بسیاری از دولتمردان فرانسه و نیز شورای فرانسوی اسلام و نیز شورای نمایندگی نهادهای یهودی در فرانسه این اقدام نشریه را محکوم کردند. از نظر بسیاری، چاپ کاریکاتورهای تازه » زیاده روی»، «بی احتیاطی» و «اقدامی تحریک کننده» تلقی می شد. نخست وزیر وقت فرانسه، ژان مارک ارو، هر چند بر آزادی بیان به عنوان یک اصل اساسی تاکید کرد، اما گفت هر گونه «افراط» را محکوم می کند. شکایات قضائی چندی علیه چاپ کاریکاتورهای تازه در این نشریه، در حال حاضر روند قانونی خود را طی می کند.
حمله مرگبار روز چهارشنبه هفتم ژانویه 2015 به دفتر این نشریه، بدون تردید رویداد بیسابقه ای است که در تاریخ مطبوعات فرانسه به ثبت خواهد رسید.
اشتراک eshtrak 
بازتاب: وبگردی: مطالب خواندنی از سایت های دیگر 21 تا 27 دی 1393 - آراء و عقاید نویسندگان لزوما نظر بلوگ گفتگوهای زندان نیست و مسئوليت مطالب مندرج در هر مقا