صالح مسلم: «من چنین گفتگویی نداشتم»! – انستیتوی کردستان واشینگتن (WKI) مصاحبه با آقای صالح مسلم، رهبر حزب اتحاد دمکراتیک (PYD)، و متن صوتی و نوشتاری سخنرانی «بهرام رحمانی» در کنفرانس سلیمانیه

آمریکا یک قدرت برترجهانی است که دمکراسی را در سراسر جهان تقویت می کند و سعی در ایجاد و گسترش آن در سراسر جهان دارد، و مردم آمریکا معیارها و اصول خود را برای دمکراسی دارند. پرزیدنت آمریکا، روزولت اصول دمکراسی را زمانی که یک شهروند بود وقبل از این که رئیس جمهور شود، داشت. پیغام من به دولت و مردم آمریکا این است که مردمان کردی در خاور میانه هستند که سعی در حفظ وجود خودشان و محکم کردن همان حقوق دمکراتیکی دارند که مردم آمریکا به آن معتقدند. این مردم کرد قادر به پیروزی بر نیروهای تروریست و متعصبی شدند که ارزش های انسانی را تهدید میکردند، و آنها مدافعان نیرومندی از ارزشهای دمکراتیکی  که مردم آمریکا در سراسر دنیا منتشر می کنند هستند. به همین دلایل ما باید رابطه خودمان را با مردم و دولت آمریکا محکم کنیم. مردم کرد به عنوان پیش گامان دمکراسی برای این امر آماده اند…واحد دفاع مردمی (YPG) متعلق به یک سیستم خود گردانی دمکراتیک است، و رابطه اش با ائتلاف بین المللی بر علیه داعش در چهارچوب هم کاری نظامی برعلیه آنهایی تهدیدی بر علیه انسانیت اند وجود دارد، و آمریکا رهبری این ائتلاف را به عهده دارد. این یک قدم مثبت است. ما به دنبال توسعه رابطه سیاسی و دیپلماتیک خود با آمریکا هستیم و ما امید واریم که در این راه موفق شویم…ما قسمتی از جنبش مردم کرد هستیم که مبارزه می کند برای موجودیت و حقوق دمکراتیک خود بر علیه دولت هایی که برکردستان حکومت میکنند، شامل ایران و سوریه. این برای ایران وسوریه امکان پذیرنیست که از جنبشی که برای حقوق کردها مبارزه می کند حمایت کنند. توجه داشته باشید که ما هنوز هم در حال مبارزه سختی با رژیم سوریه از زمان شورش قامشلو در سال 2004 هستیم. ما در نتیجه این جنبش شهید داده ایم هم در زیر شکنجه در شکنجه گاه های سازمانهای امنیتی سوریه از سال 2004 و هم در زمان انقلاب سوریه، موقعی که ما منطقه مان را از زیر نیروهای سوریه آزاد کردیم.

صالح مسلم: «من چنین گفتگویی نداشتم»!

اخیرا گفتگوی زیر در برخی شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که گویا «صالح مسلم» رهبر مشترک حزب اتحاد دمکراتیک‌(PYD) و معاون هماهنگ‌کننده کمیته تغییرات دمکراتیک‌(NCC) در سوریه، گفتگویی با «انستیتوی کردستان واشینگتن‌(WKI)» انجام داده است. در آخرین سئوال این گفتگو، از قول صالح مسلم آمده است: «آمریکا یک قدرت برترجهانی است که دمکراسی را در سراسر جهان تقویت می‌کند و سعی در ایجاد و گسترش آن در سراسر جهان دارد…»

در این گفتگو به‌ویژه سئوال و جواب‌ آخری بسیار متناقض با بخش‌های اولیه آن است. هنگامی که این مطلب را خواندم دچار شگفتی و نگرانی شدید شدم از این‌رو، تلاش کردم با خود رفیق صالح تماس بگیرم. تا این که امروز صبح‌ «دوشنبه 15 اوت» موفق شدیم در روژاوا‌(کردستان سوریه) با وی تماس بگیریم. جواب ایشان درباره این گفتگو، صریحا این بود که: «چنین گفتگویی نداشته و چنین نظری هم ندارد»!

بهرام رحمانی

15 اوت 2016

***

انستیتوی کردستان واشینگتن (WKI)

مصاحبه با آقای صالح مسلم، رهبر حزب اتحاد دمکراتیک (PYD)

2 سپتامبر 2015

آقای صالح مسلم  رهبر حزب اتحاد دمکراتیک  (PYD) و معاون هماهنگ کننده کمیته تغییرات دمکراتیک (NCC) در سوریه است. آقای مسلم یکی از برجسته ترین چهره های سیاسی کرد سوریه است، که برای فعالیت سیاسی اش در جنبش کردها از اوایل 1970 شناخته می شود. او فارغ التحصیل مهندسی شیمی از دانشگاه فنی استانبول در سال 1977 و از سال 1978 تا سال 1990 در سازمان مرکزی نفت ومعادن در عربستان سعودی مشغول به کار بوده است، او بعد ازاین که در سال 1992 به سوریه برگشت بعنوان مهندس در دفتر خصوصی مشغول بکارو عضو اتحادیه مهندسان در حلب شد.

آقای مسلم یکی از بنیانگذاران حزب دمکراتیک (PYD) در سال 2003 بود. بعلت فعالیت سیاسی اش چندین بار توسط رژیم سوریه به زندان افتاد به همراه یک سال در 2004 و سه ماه در سال 2006 که در طی آن متحمل شکنجه های فیزیکی و روحی شد. خانواده او مورد تهاجم رژیم واقع شد، در سال 2009 نیروهای امنیتی سوریه به خانه او حمله کردند و همسر او را برای وارد آوردن فشار به او دستگیر کردند. همسرآقای مسلم برای 9 ماه در زندان ماند و در این مدت متحمل شکنجه روحی شد.

در سال 2013، پسر آقای مسلم، شروان صالح مسلم، که یک جنگجوی واحد دفاع مردمی (YPG) بود در نبرد علیه داعش در تل ابیض بقتل رسید. آقای مسلم نقش عمده ای در مبارزه با تروریسم در سوریه داشته است، مخصوصا بوسیله حمایتش از دفاع مردمی (YPG) در دفاع از مردم کوبانی و آزاد کردن منطقه بزرگی از کردستان سوریه (روژآوا).

انستیتوی کردستان واشینگتن :

 انستیتوی کردستان واشینگتن مفتخر است که با شما مصاحبه ای در باره وقایع اخیر سوریه، روژآوا، و جنگ شما بر علیه داعش و مسائل سیاسی منطقه انجام دهد. بنظر شما داعش چگونه است؟ و چه کسی در پشت آنها است؟

صالح مسلم :

قدرت های جهانی در حال تجدید آرایش در خاورمیانه هستند، و این تغییر باید ساختارهای کهنه را بردارد و ساختار نوی بجای آن بسازد. بعضی از قدرت های منطقه از این فرصت استفاده کردند و ابزار مخربی مثل داعش و سازمانهای مشابه تروریستی دیگری را برای پیاده کردن برنامه های محلی شان بوجود آوردند.

تقریبا پوشش هر روزه خبری وقایع اتفاقیه در سوری بوسیله رسانه های آمریکا انجام میشود، مخصوصا جنگ میان گروه های گوناگون مسلح. شما وضع کردستان در این تئاتر سوریه را چگونه تعریف می کنید؟

مردم کرد به همراه بقیه مردمی که در روژآوا ( شمال سوریه) ساکن هستند، سازمان یافته ترین مردم درمیان مردم سوریه هستند. به یمن سازمان یابی شان، اول آنها قادر شدند رژیم را از منطقه شان بیرون کنند و متعاقبا سازمان های تروریستی را که تهدیدشان می کردند شکست دهند. آنها رهبری دمکراسی را در سراسر سوریه به عهده دارند.

شما مبارزه دفاع مردمی (YPG ) بر علیه داعش راچگونه می بینید؟ چه انتظاری امروز از آنها دارید، مخصوصا بعد از آزاد کردن منطقه بزرگی خارج از محدوده کردستان؟

YPG یک نیروی دفاعی است شامل نمایندگانی از تمامی منطقه روژآوا (شمال سوریه)، شامل کردها، عرب ها، آسوری ها، سریانی ها و ترکمان ها. این یک نیروی انقلابی است که از مردم سوریه بطور کلی دفاع می کند، و این نیروی انقلابی ، اگر بتواند در یک شرایط مطلوب اتحادی با نیروهای دیگررا تشکیل بدهد، خواهان آن است تمام سرزمین سوریه را از تروریست های داعش و گروه های مشابه ویا رژیم سوریه آزاد کند.

برنامه شما بعد از داعش در سوریه چیست؟ ایا شما دولت فدرال  شبیه منطقه کردستان عراق تشکیل  خواهید داد؟ یا هدف تان تشکیل یک دولت کردستان مستقل است؟

مشکل فقط منحصر به داعش نیست، اما همچنین شامل سازمان های مشابه آن هم هست. ما نمی توانیم در سوریه به آرامش برسیم با وجود سازمان هایی که تفکرشان شبیه داعش است. تا آنجایی که به اهداف ما مربوط است، هدف ما یک سوریه غیر متمرکز، دمکراتیک، جایی که تمام مردم آزاد باشند و از حقوق دمکراتیک برطبق قرارهای کنوانسیون جهانی بهرمند شوند. مردم کرد در سوریه فرهنگ مخصوص به خود و مشخصات اجتماعی مختص به خود را دارند و آنها هیچ تشابهی با مردم کردی که در منطقه عراق هستند ندارند، و ما قصد تاسیس دولت ملی کردی را در سوریه نداریم.

آیا شما نقشه روشنی برای اداره منطقه خودتان دارید؟

 با مشارکت نیروهای دیگری که در روژآوا را با کرد ها شریک اند، خودگردانی دمکراتیک پایه گذاری شد. ما یک قرارداد اجتماعی بین مردم بوجود آوردیم مشابه قانون اساسی، که چگونگی و اداره  روابط بین نیروهای مختلف را تعین میکند. ما می خواهیم این تجربه را در سراسر سوریه بکارگیریم.

چه کسانی با برنامه شما مخالفند؟

دیکتاتوری ها – کسانی که با تفکرات شووینیستی دیگران را طرد میکنند، آنها که برابری و برادری در بین مردم را رد میکنند و کسانی که سعی در حفظ شرایط و ساختارهای قبلی دارند.

آیا تاکنون PYD توانسته است دست آورد غیر نظامی ای هم در منطقه شما بدست آورد؟

 حزب اتحاد دمکراتیک (PYD) یک حزب در میان یازده حزب دیگر در روژآوا است. دست آورد ها در روژآوا نتیجه برپایی مبارزه بوسیله گروهای مختلف شامل PYD بوده است. تمام موسسات دمکراتیک و سازمان های اجتماعی که واقعیت پیداکرده اند در شمار دست آورد های غیر نظامی ما هستند.

چه تعدادی از کردها جابجا و میزان ویرانی شهر هایشان را چگونه می بینید؟

برآورد شده است که صد ها هزار کرد جابجا شده اند، اما آمار دقیقی در دست نیست. بعضی از آنها به جنوب کردستان ( کردستان عراق) و بعضی به شمال ( کردستان ترکیه) فرار کردند. نتیجه جنگ، ویرانی، فشار اقتصادی و کمبود مواد بوده است. آنها به روستاها و محل هایشان به تعداد زیادی بزرگی بعد از این که لطمه های جنگ تمام شد برمیگردند، مخصوصا در کوبانی. روستاها و مناطق زیادی ویران شد – برای مثال، در کوبانی در صد خرابی به 80% رسید، و تل ابیض، راس العین و الحسکه خرابی های زیادی را متحمل شدند. جنگ هنوز ادامه دارد، وهر روز ما در شمال حلب شاهد ویرانی بیشتری هستیم.

آیا PYD هیچ گونه روابط بین المللی دارد؟ کدام کشور بیشترین حمایت را از کرد های سوریه می کند؟

ما بعنوان یک حزب در پی تماس با تمام قدرت های منطقه و جهانی هستیم  که اهداف و برنامه هایمان را برای دمکراسی و خود گردانی، که به واقعیت پیوسته اند و مدلی برای آینده سوریه را، توضیح دهیم. هنوز هیچ دولتی از خودگردنی دمکراتیک حکایت نکرده است، اما یک خوشبینی هایی از این پروژه به عنوان مسیری برای دمکراسی در سوریه وجود دارد.

 در مورد همسایه تان ترکیه چه؟ ما متوجه اظهارات متعددی بوسیله افسران دفاع مردمی ( PYG ) شدیم که می گویند ترکیه با تعدادی از گروهای رادیکال در سوریه همکاری میکند. آیا شواهدی برای این همکاری وجود دارد؟

ترکیه بصورت یک قدرت اصلی منطقه، آرزوها و برنامه هایی برای خاور میانه دارد. آنها سعی دارند از موقعیت وخیم منطقه سوء استفاده و برنامه هایشان پیاده کنند. بر طبق گزارش های رسانه های ترکیه و بین المللی آنها روابط مشکوکی با نیروهای متعصب داعش و گروهای تروریستی مشابه دارند. تعدادی از شهروندان ترکیه که وابسته به گروه های تروریستی بودند دستگیر و کشته شده اند، و عوامل خارجی اقرار کرده اند که در ترکیه آموزش دیده اند، به عبورآزاد بسیاری از تروریست ها اشاره نمی کنم .

هدف منطقه حائل که دولت ترکیه مایل است در داخل سوریه ایجاد کند چیست؟ و در پرتو ناروشنی و سوالاتی که در واشینگتن هست، موضع دولت آمریکا دراین مورد چیست، و منطقه حائل برای شما بعنوان یک کرد سوریه چه معنایی دارد؟

از زمان شروع انقلاب سوریه، ترکیه اعلام و سعی کرد که یک منطقه حائل در زیر کنترل و هژمونی یا مشارکت در اداره یک چنین محلی برای به اجرا گذاشتن برنامه هایشان و تاثیر در تغییر نفوس آن برای اهدافشان، به اجرا در بیآورد. آمریکا مکررا مخالفت خود را با منطقه حائل ابراز کرد و ما به موضع آمریکا اعتماد کردیم با این حال اگر ترکیه این برنامه را پیاده کند ما آنرا به عنوان اشغال سرزمین سوریه به حساب می آوریم.

بعضی شما را متهم می کنند که از رهبر سوریه بشارالاسد و ایران حمایت می شوید. جواب شما به این چیست؟

این ها اتهامات نادرستی هستند که بوسیله نیروهای دشمن مردم کرد ساخته میشود برای این که جنبش کرد هارا خدشه دار کنند و بین کرد ها وانقلاب سوریه شکاف ایجاد کنند. ما قسمتی از جنبش مردم کرد هستیم که مبارزه می کند برای موجودیت و حقوق دمکراتیک خود بر علیه دولت هایی که برکردستان حکومت میکنند، شامل ایران و سوریه. این برای ایران وسوریه امکان پذیرنیست که از جنبشی که برای حقوق کردها مبارزه می کند حمایت کنند. توجه داشته باشید که ما هنوز هم در حال مبارزه سختی با رژیم سوریه از زمان شورش قامشلو در سال 2004 هستیم. ما در نتیجه این جنبش شهید داده ایم هم در زیر شکنجه در شکنجه گاه های سازمانهای امنیتی سوریه از سال 2004 و هم در زمان انقلاب سوریه، موقعی که ما منطقه مان را از زیر نیروهای سوریه آزاد کردیم.

آیا یک تصویر همگونی از موقعیت عراق و سوریه وجود دارد؟

هم عراق و هم سوریه شاهد ضربه های کشنده ای از طرف نیروهای ترور مثل داعش و دیگر گروه های مشابه هستند، و نیروهای کرد در هر دو کشور از نیروهای اصلی مقاومت هستند که توانایی بدست آوردن پیروزی در مقابل آنها را دارند.

شما رابطه خود را با احزاب کردی عراق چگونه می بینید؟ آیا رژیم کردستان به شما در جنگ علیه تروریست ها کمکی کرد؟

ما رابطه خوبی با تمام احزاب کردی عراق داریم. رژیم کردستان عراق بما در جنگ علیه تروریست ها، بوسیله حمایت نظامی و لجستیکی کمک کرد و هم بصورت شرکت نیروهای پیشمرگه در دفاع از کوبانی. ما مشتاق داشتن روابط خوب با تمام احزاب کردی هستیم.

به عنوان یک رهبر سرشناس، نظر شما در مورد ریاست جمهوری کردستان عراق چیست؟

من فرزند این ملت هستم، و فکر می کنم اصطلاح » رهبر سرشناس» یک کمی مبالغه آمیز برای من باشد. موضوع ریاست جمهوری در منطقه کردستان یک مسئله داخلی است و به احزاب سیاسی آنجا مربوط است، و ما مطمئن ایم که آنها قادر خواهند بود بر این بحران بدون دردسر غلبه کنند. موقعیت مردم کرد خیلی حساس است و وارد دوران شکننده ای شده است و نیروهای کرد نباید خودشان را با مسائل فرعی مشغول کنند.

شما رابطه خودتان را با آمریکا چگونه توضیح می دهید؟

 واحد دفاع مردمی (YPG) متعلق به یک سیستم خود گردانی دمکراتیک است، و رابطه اش با ائتلاف بین المللی بر علیه داعش در چهارچوب هم کاری نظامی برعلیه آنهایی تهدیدی بر علیه انسانیت اند وجود دارد، و آمریکا رهبری این ائتلاف را به عهده دارد. این یک قدم مثبت است. ما به دنبال توسعه رابطه سیاسی و دیپلماتیک خود با آمریکا هستیم و ما امید واریم که در این راه موفق شویم.

پیغام شما به مردم آمریکا و دولتشان چیست؟

آمریکا یک قدرت برترجهانی است که دمکراسی را در سراسر جهان تقویت می کند و سعی در ایجاد و گسترش آن در سراسر جهان دارد، و مردم آمریکا معیارها و اصول خود را برای دمکراسی دارند. پرزیدنت آمریکا، روزولت اصول دمکراسی را زمانی که یک شهروند بود وقبل از این که رئیس جمهور شود، داشت. پیغام من به دولت و مردم آمریکا این است که مردمان کردی در خاور میانه هستند که سعی در حفظ وجود خودشان و محکم کردن همان حقوق دمکراتیکی دارند که مردم آمریکا به آن معتقدند. این مردم کرد قادر به پیروزی بر نیروهای تروریست و متعصبی شدند که ارزش های انسانی را تهدید میکردند، و آنها مدافعان نیرومندی از ارزشهای دمکراتیکی  که مردم آمریکا در سراسر دنیا منتشر می کنند هستند. به همین دلایل ما باید رابطه خودمان را با مردم و دولت آمریکا محکم کنیم. مردم کرد به عنوان پیش گامان دمکراسی برای این امر آماده اند.

خیلی متشکرم ازوقت شما. ما امید واریم از شما در واشینگتن پذیرایی کنیم.

 

منبع:

http://dckurd.org/2015/09/02/interview-with-mr-salih-muslim-chairman-of-democratic-union-party-pyd/

*********

ما انسان‌های مساوات‌طلب، عدالت‌جو و مخالف استثمار انسان از انسان موظفیم با تمام قدرت روژاوا را مورد حمایت قرار دهیم. به‌صراحت تروریسم دولتی ترکیه علیه مردم کرد، دیگر اقلیت‌ها و روزنامه‌‌نگاران و حزب دموکراتیک خلق‌ها را محکوم کنیم. با تمام قدرت در جهت سرنگونی کلیت حکومت اسلامی ایران تلاش کنیم و در همه این کشورها نیز آلترناتیو سیاسی و اجتماعی و راه‌حل‌مان،یعنی همان الگوی روژاوا تبلیغ و ترویج و سازمان‌دهی کنیم. چرا که اهداف و سیاست‌هایی که تاکنون در روژاوا پیاده شده است، نوید دهنده ثبات سیاسی و آرامش و رهایی‌بخش در منطقه خاورمیانه شده است…قهرمانان زن و مرد روژاوا، در همه عرصه‌ها سازمان‌دهی اقتصادی، اداره جامعه و نظامی و امنیتی تجربه کاملا تازه ای را در مقابل ما قرار دادند. پیکارگرانی که نه برای پول و پست و مقام و قدرت دولتی، بلکه دقیقا در راه انسانیت، آزادی، برابری و عدالت به‌ویژه در کوبانی با افتخار ایستادند و نیرویی هیولایی مانند داعش را شکست دادند. زنان و مردانی که دوش‌به‌دوش هم برای تحقق دنیای آرزوهایشان وارد مبارزه طبقاتی و سیاسی شده‌اند؛ دنیایی سرشار از رفاقت، عشق، صلح و صفا؛ دنیایی که در آن، بین انسان‌ها تبعیض ملی، مذهبی، جنسی و عقیدتی معنی ندارد؛ دنیایی که انسان‌ها بدون دولت، ارتش و پلیس حرفه‌ای، جامعه خود را از طریق شوراها و انجمن‌ها و اتحادیه‌هایشان به‌خوبی اداره کنند.

متن صوتی و نوشتاری سخنرانی «بهرام رحمانی»  در کنفرانس سلیمانیه*

 

خانم‌ها و آقایان روز به‌خیر!

از برگزارکنندگان این کنفرانس نیز بی‌نهایت سپاسگزارم!

 

خاورمیانه، این منطقه پرتلاطم جهان برای همه شما منطقه‌ غیرآشنایی نیست. چرا که که این منطقه کره زمین، تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته و عمدتا وقایع تلخ زیادی را نیز تجربه کرده است. اوضاع خاورمیانه، به‌خصوص از زمان فروپاشی دیوار برلین و شوروی، تنش‌هایش شدیدتر شده است.

 

تحولات اخیر خاورمیانه، نخست با اعتراضات مردمی موسوم به «بهار عربی» بر علیه حاکمان دیکتاتور آغاز شد و سپس با جنگ و اشغال لیبی، کودتای مصر و جنگ داخلی سوریه تداوم پیدا کرد. در پنج سال اخیر، سوریه به‌مرکز رقابت‌های قدرت‌های جهانی بزرگ و منطقه‌ای تبدیل شده است. هرچند که این رقابت‌ها و جنگ‌ها و تروریسم دولتی و غیردولتی در لیبی، عراق، افغانستان، فلسطین، ترکیه و یمن نیز هر روز قربانی می‌گیرند. با این وجود، هنوز نمی‌توان افق و چشم‌انداز روشنی برای پایان دادن به‌این بحران‌های فزاینده ترسیم کرد. از این‌رو، پیش‌بینی روند رویدادها چه سمت و سوی دیگری به‌خود خواهد گرفت و متعاقب آن چه وقایعی روی خواهد داد، چندان آسان نیست.

 

اما تا آن‌جا که به‌چهارچوب و جوهر بحث‌ام برمی‌گردد، یک نکته حائز اهمیت است، و آن‌هم فاصله گرفتن از اهداف و سیاست‌های همه حکومت‌‌هاست! به‌عبارت دیگر جنبش‌های مردمی حق‌طلب و دموکراتیک باید مستقل از حاکمیت‌ها و بر علیه جنگ و سانسور و اختناق آن‌ها باشد و به‌نیروی خود و حامیان بین‌المللی‌شان اتکا کنند. این را شما در اکثر مواضع حکومت‌ها و گزارشات متداول میدیای رسمی می‌بینید که سعی دارند طرف مقابل خود را مقصر اوضاع کنونی ببینند و خود را تبرئه کنند. در حالی که کل سیستم کاپیتالیستی و حکومت‌های حافظ آن، همه و همه کمابیش در این بحران‌ها و جنگ‌ها و سرکوب‌ها چه به‌صورت مستقیم و چه غیرمستقیم حضور و منافع دارند. هر کدام از این دولت‌ها تلاش می‌کنند بحران‌های درونی خود را به‌یک بحران بیرونی بکشانند تا از این طریق مخالفین خود را هرچه شدیدتر در داخل کشور سرکوب کنند و موقعیت خود را حفظ نمایند.

 

دخالت‌ها تاکنونی آمریکا، اتحادیه اروپا، ناتو، روسیه، و حکومت‌های منطقه‌ای مانند ترکیه، ایران و عربستان در امور داخلی کشورهای منطقه، عملا به‌‌تروریسم دولتی و غیردولتی منجر شده و فجایع انسانی و زیست محیطی بی‌سابقه‌ای را نیز به‌وجود آورده‌اند. در حالی که مردم خاورمیانه به‌آزادی، برابری، رفاه و امنیت نیاز دارند نه جنگ و کودتا و سرکوب و استثمار.

 

هرکدام از این عوامل به‌تنهایی، جنبه‌ای از یک واقعیت و کلیت بزرگ‌تری را بیان می‌کنند که در مجموع تداوم جنگ و سرکوب و دیکتاتوری و استثمار و بی‌حقوقی هستند.

اصولا جنگ‌افروزی و دیکتاتوری به‌‌تعقل و تحمل و تحلیل چندانی نیاز ندارد، بلکه نیازمند اندکی کیش شخصیت و حماقت و وحشی‌گری است و این هم ناشی از سرشت تلخ بشری است.

 

اما، ما ناگهان در دنیای غبارآلود و سیاه خاورمیانه، روزنه امیدی باز شد به‌گونه‌ای که نه تنها توجه مردم خاورمیانه، بلکه جهان را نیز به‌خود جلب کرد. این روزنه امیدبخش در داخل مرزهای سوریه و در کانتون‌های سه‌گانه روژاوا‌(کردستان سوریه)، به‌طور خیره‌کننده‌ای درخشید.

 

قهرمانان زن و مرد روژاوا، در همه عرصه‌ها سازمان‌دهی اقتصادی، اداره جامعه و نظامی و امنیتی تجربه کاملا تازه ای را در مقابل ما قرار دادند. پیکارگرانی که نه برای پول و پست و مقام و قدرت دولتی، بلکه دقیقا در راه انسانیت، آزادی، برابری و عدالت به‌ویژه در کوبانی با افتخار ایستادند و نیرویی هیولایی مانند داعش را شکست دادند. زنان و مردانی که دوش‌به‌دوش هم برای تحقق دنیای آرزوهایشان وارد مبارزه طبقاتی و سیاسی شده‌اند؛ دنیایی سرشار از رفاقت، عشق، صلح و صفا؛ دنیایی که در آن، بین انسان‌ها تبعیض ملی، مذهبی، جنسی و عقیدتی معنی ندارد؛ دنیایی که انسان‌ها بدون دولت، ارتش و پلیس حرفه‌ای، جامعه خود را از طریق شوراها و انجمن‌ها و اتحادیه‌هایشان به‌خوبی اداره کنند.

 

اما مسلم است که این دستاورد خود‌به‌خودی و اتفاقی کسب نشده و سال‌های طولانی مبارزه نظری و عملی پشت سر خود دارد. و نظریه‌پرداز اصلی آن نیز جز آقای عبدالله اوجالان این شخصیت برجسته دوره معاصر و رهبر مردم آزاده کرد، کس دیگر نیست. این که ما چا انتقادی بر افکار و سیاست‌های اوجالان داریم کم‌ترین تغییری در این واقعیت غیرقابل انکار نمی‌دهد و آن هم نظریه‌های وی در پنج سال گذشته در روژاوا تجربه شده و نتایج و دستاوردهای بسیار مثبت سیاسی و اجتماعی هم به‌بار آورده است. به‌این ترتیب، ما الان یک الگو و مدل و تجربه سیاسی و اجتماعی روشن و ملموسی را در مقابل خود داریم و بی‌تردید این مدل برای خاورمیانه نیز مناسب و عملی است.

 

توصیف تحولات فکری اوجالان هم‌چون بسیاری از شخصیت‌های نظیر او آمیخته‌ای از رمز و راز است. آثاری که وی تاکنون نوشته به‌روایتی 100 جلد و به‌روایتی خیلی بیش‌تر است. کتاب‌هایی که در دوران زندان خوانده نیز همین‌طور. گفته‌اند در این سال‌های زندان صدها جلد کتاب خوانده است. خودش در آثارش شخصیت‌هایی که کتاب‌هایش را خوانده از جمله به‌نام ماری بوکچین، والرشتاین، برودل، نیچه، فوکو، گوندر فرانک، گوردن چایلد، گیدنز، هانتینگتون، برژینسکی و… اشاره کرده است. و قبل از آن تاریخ مارکس و انگلس و لنین و دیگر مباحث علمی مارکسیستی را خوانده است. بنابراین اوجالان، با علم مارکسیست آشناست و سال‌ها هم با افکار و آرای سوسیالیستی مبارزه کرده است. اما پس از فروپاشی شوروی، نه تنها جریانات پروروس، بلکه به‌طور کلی مارکسیست‌ها هم تحت فشار قرار گرفتند. در چنین شرایطی، اوجالان در زندان بیش از همه، به‌دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی ماری بوکچین زندان نزدیک‌تر شد.

 

بوکچین، پایه‌گذار ایده اکولوژی اجتماعی یا جریان موسوم به «اکوآنارشیسم»، با سابقه مارکسیستی است. وی پس از جنگ جهانی دوم که بسیاری از تفکرات انقلابی چپ فروکش کرد و بسیاری از فعالان چپ به‌سمت فعالیت‌های آکادمیک و ژورنالیستی روآوردند، روحیه کمونیستی، ضدسرمایه‌داری و انقلابی‌اش را حفظ کرد.

 

اوجالان با طرح «زندگی آزاد» سعی در به‌‌چالش کشیدن دولت-‌ملت دارد که‌ از نظر وی، عامل و مسبب اصلی ایجاد نابرابری اجتماعی، تبعیض طبقاتی، جنسیتی، و جنگ است. او بر این باور است که‌ دمکراسی مبتنی بر کاپیتالیسم از حل مشکل مردم کرد و منطقه‌ خاورمیانه‌ عاجز است.‌‌ دمکراسی کاپیتالیستی نتوانسته‌ تا به‌‌امروز به‌معضل نابرابری طبقاتی و اجتماعی و جنسیتی پایان دهد. به‌عقیده عبدالله، در قلب دمکراسی مبتنی بر اصول لیبرالیسم اقتصادی، کاپیتالیسم عریان متولد می‌شود و گسترش دامنه‌ آن بر همه‌ ابعاد زندگی انسان، عملا  جا را به‌‌دمکراسی در جامعه‌ تنگ می‌کند. کاپیتالیسم این‌بار خود به‌‌باز تولید و عامل نابرابری اجتماعی، سیاسی، اجتماعی و تخریب طبیعت تبدیل می‌شود. چنین دمکراسی در واقع به‌‌کارکرد کاپیتالیسم کمک می‌کند. دمکراسی مبتنی بر کاپیتالیسم که‌ بر سه‌ اصل سیاست، اقتصاد و سیستم اجتماعی بنا شده‌؛ مولفه‌ بازار آزاد و رقابت را بر تمامی ارکان‌های جامعه تحمیل می‌کند‌ و در واقع جامعه‌ به‌‌یک نوع کاپیتالیسم بدون دمکراسی تبدیل می‌شود.

 

از نظر بوکچین و اوجالان، مسیر تاریخ همیشه می‌توانسته راه دیگری برود و همین‌که ما زمانی کمونال زندگی می‌کردیم مجدد می‌توانیم همان شیوه زندگی را احیا کنیم. شاید این همان بینش رهایی‌بخش بنیادی در دیدگاه‌های بوکچین و اوجالان باشد. همان امیدی که برای احیای چنین فرمی از زندگی در اکولوژی آزادی بوکچین نهفته است در دفاع از یک خلق‌(۱۳۸۳) اوجالان نیز به‌چشم می‌خورد؛ این احساس خوشایند که مردم زمانی در نوعی همبستگی کمونال زندگی کرده‌اند و این‌که ما اگر تصمیم بگیریم ترتیبات اجتماعی‌مان را تغییر دهیم می‌توانیم دوباره آن را تجربه کنیم.

 

اما تحلیل‌ها و تفسیرهای متفاوتی از سیاست‌ها و پیام‌های اوجالان ارائه‌ می‌شوند، به‌ویژه به‌بحث اورینتالیسم. مارکسیست‌ها کمبودهایی را در ‌مباحث اوجالان می‌بینند و به‌برخی از ‌این جهت‌گیری‌ها و سیاست‌های وی انتقاد دارند.

 

منتقدین دیگر اوجالان، گرایشات ناسیونالیستی هستند که‌ از وی انتظار دارند قهرمان ناسیونالیست کرد باشد. در حالی که اوجالان هر آن‌چه‌ را که‌ با معیارهای ناسیونالیست کرد سنجیده می‌شود را نقد می‌کند. به‌‌عقیده‌ این گرایشات، اوجالان از‌ شعارهای سه‌ دهه‌ پیش خود، یعنی از تشکیل دولت مستقل کردستان، تغییر در مواضع کلی و استراتژیک حزب کارگران کردستان‌(پ.ک.ک) عدول کرده است که‌ شرایط زندان بانی آن بوده‌ است. در حالی که چنین انتقادی به‌نطریات اوجالان وارد نیست. چرا که اوجالان در تاریخ شناسی خود با مسایل زیر مخالف است: 1- ملی‌گرایی افراطی؛ 2- شوونیسم و فاشیسم؛ 3- دولت‌گرایی؛ 4- لیبرالیسم. 5- علم‌گرایی(ساینتیسم) به‌شیوه مدرنیته سرمایه‌داری که بر روش پوزیتیویسم مطلق‌گرا استوار است و نیز مسایلی از قبیل تعصبات، بی‌انصافی، غیراخلاقی‌بودن در تحلیل‌ها. اوجالان اجازه نمی‌دهد سلطه فکری و تاریخ‌نگاری هیچ ملتی بر ملت دیگر برقرار گردد. از این‌رو، نه تنها در مقابل سلطه‌گری دولت‌های خاورمیانه، بلکه نظام جهانی سرمایه‌داری هم ایستاده است. وی مواضع رادیکال و پیشرو دارد و بر آنانی که به‌راحتی به‌سلطه تاریخ قدرت‌طلبان بر مردم خویش تن در می‌دهند، از موضع چپ و انقلابی مورد انتقاد شدید قرار می‌دهد.

 

شرق‌شناسی و مطالعات آن از جمله مسایل چالش برانگیز جوامع فکری بوده ‌است. اما اهمیت شناخت از مطالعات شرق‌شناسی و حاشیه‌های پیرامونی آن، برای هر فعال سیاسی و اجتماعی و تحیل‌گر سیاسی ضروری است.

 

تولیدات نظری عبدالله اوجالان، هر کدام در جایگاه خود به‌نقد و بررسی نیاز دارند. با توجه به‌این که زندانی بودن وی در یک جزیره و عدم دسترسی به‌منابع مورد نطر، می‌تواند کمبودهایی در مباحث ایشان ایجاد کند، قابل فهم است. هر چند که شاید «کنفدرالیسم دموکراتیک» کمبودهایی هم داشته باشد نباید مانع دخالت همه جانبه و پیگیر نیروهای آزادی‌خواه و برابری‌طلب و سوسیالیست در این عرصه باشد. چرا که ما در پروسه فعالیت‌های عملی و نظری می‌توانیم در فضایی رفیقانه و صمیمانه و هم‌زمان عمل مشترک، کمبودها و نواقص‌مان را برطرف و کامل‌تر کنیم.

 

ما انسان‌های مساوات‌طلب، عدالت‌جو و مخالف استثمار انسان از انسان موظفیم با تمام قدرت روژاوا را مورد حمایت قرار دهیم. به‌صراحت تروریسم دولتی ترکیه علیه مردم کرد، دیگر اقلیت‌ها و روزنامه‌‌نگاران و حزب دموکراتیک خلق‌ها را محکوم کنیم. با تمام قدرت در جهت سرنگونی کلیت حکومت اسلامی ایران تلاش کنیم و در همه این کشورها نیز آلترناتیو سیاسی و اجتماعی و راه‌حل‌مان،یعنی همان الگوی روژاوا تبلیغ و ترویج و سازمان‌دهی کنیم. چرا که اهداف و سیاست‌هایی که تاکنون در روژاوا پیاده شده است، نوید دهنده ثبات سیاسی و آرامش و رهایی‌بخش در منطقه خاورمیانه شده است.

 

ما خواهان آزادی بدون قید و شرط عبدالله اوجان، همه زندانیان سیاسی و روزنامه‌نگاران در ترکیه و ایران هستیم. ما خواهان خروج حزب کارگران کردستان از لیست ترور و هم‌ز‌مان خواهان محکوم کردن جنگ و تعرض دولت ترکیه به‌مردم کرد و همه مخالفین سیاسی خود و پ.ک.ک هستیم.

 

اجازه بدهید بحث خود را با این جمله به‌پاپان ببرم: از نظر من بسیار مهم است که خودمان بر نقاط ضعف و قوت‌مان واقف باشیم. در چنین شرایطی‌ست که، افکارمان را باید در راستای تحقق باورهایمان و ساختن دنیایی سرشار از عشق به‌انسان، عشق به‌آزادی و برابری بین زن و مرد، عشق به‌کودکان، عشق به‌طبیت، عشق به‌صلح و امنیت صیقل دهیم. ممنون از این که حوصله کردید و به‌سخنان من گوش دادید.

***

* کنفرانس بین‌المللی «صلح و ثبات در خاورمیانە با اندیشەهای عبداللە اوجالان» در شهر سلیمانیه‌(کردستان عراق)، در روزهای بیستم تا بیست و دوم ماه جاری برگزار شد. در پایان کنفرانس بیانیه‌ پایانی آن به‌تایید شرکت‌کنندگان رسید.

کنفرانس اندیشه‌های اوجالان برای صلح و ثبات در خاورمیانه به‌مدت سه روز توسط «آکادمی سیاست و اندیشه دمکراسی» در شهر سلیمانیه با شرکت حدود دویست سیاست‌مدار، پژوهش‌گر و فعال مدنی برگزار گردید.

در این کنفرانس بیش از سی تن نویسنده، روزنامه‌نگار، استاد دانشگاە، مدافع حقوق بشر، مبارزان حقوق زنان، وکلا، نمایندگان کانتون‌های روژواوا، نمایندگان پارلمان ترکیه و… سخنرانی کردند. آن‌ها از کشورهای اروپایی، اسکاندیناوی، آفریقای جنوبی، هندوستان، آمریکا، ترکیه، تونس، لبنان، فلسطین، مصر، سوریه، روژاوا، کردستان عراق و… به‌این کنفرانس بین‌المللی دعوت شده بودند.

 

لینک سخنرانی: https://youtu.be/eRI7997_lPo