در جستجوی حقیقت : حسن داعی

موسسه غیر انتفاعی «در جستجوی حقیقت»، در ماه می 2008 در آمریکا به ثبت رسید. این مرکز آموزشی و تحقیقی، در مورد لابی ملایان در آمریکا فعالیت میکند. بنیانگذار و مسئول آن نیز حسن داعی است که طی سالهای گذشته در همین زمینه فعال بوده است.
در این مؤسسه به‌روی همه کسانی که مایل به همکاری در این زمینه‌اند باز است و دست همه را صمیمانه می‌فشاریم. تنها معیار برای همکاری نیز، دوری جستن از آخوندهای حاکم بر کشورمان می‌باشد.
در این مؤسسه، هدف ما نه تخریب شخصیت یا لجن‌پراکنی به این و آن، بلکه روشنگری در مورد فعالیت‌های لابی رژیم ایران می‌باشد. از همین رو، گزارش‌ها و تحقیقات ما نیز تنها و تنها به اسناد عمومی و قابل دسترسی برای همگان رجوع می‌کند و از هرگونه شایعه پراکنی و تهمت‌‌‌زنی پرهیز می‌کنیم و از آلوده کردن فضای سیاسی نیز دوری می‌جوئیم.

بیوگرافی حسن داعی

متولد 1335 در جنوب تهرانم و پس از پایان دبیرستان، برای ادامه تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان در دانشگاه پلی تکنیک تهران ثبت نام کردم. زندانی سیاسی زمان شاه بودم که مدتی را در زندان قصر گذراندم. اولین فعالیت های سیاسی خود را از همین دانشگاه و در میان جنبش دانشجوئی شروع نمودم که بخصوص در آخرین سالهای قبل از انقلاب اوج بی سابقه ای گرفته بود.
با آغاز حکومت خمینی، تهاجم به دانشگاهها شکل تازه ای بخود گرفت و این روند در سال 1359 به حمله تمام عیار به دانشگاهها منجر شد که پس از سرکوب وحشیانه دانشجویان، کلیه مراکز علمی کشور که مرکز مقاومت در برابر ارتجاع خمینی بود، تعطیل گردید.
این سرکوب که تحت عنوان «انقلاب فرهنگی» انجام شد، پیش درآمد سرکوب همه جانبه ای بود که در سال بعد کل جامعه ایران را در بر گرفت. در سال 1360، رژیم ملابان به دستگیری و کشتار همه نیروهای مخالف روی آورد و من نیز بخاطر فعالیت های دانشجوئی خویش در معرض دستگیری قرار گرفتم. ازاینرو در پایان این سال پس از خروج از کشور از طریق مرز پاکستان، در سال 1982 به پاریس رفتم و تا سال 2001 نیز در همین شهر اقامت گزیدم.
در اواسط دهه 80 میلادی فعالیت هایی را در کنار نیروهای ملی – مذهبی یعنی نهضت آزادی ایران و همچنین «جمعیت دفاع از آزادی و حاکمیت ملت ایران» آغاز نمودم. این جمعیت به ابتکار مهندس بازرگان، مجموعه ای از شخصیت های سیاسی را گردهم آورده بود که مشخصا شامل جبهه ملی ایران نیز میگردید.
اگرچه نهضت آزادی ایران نماینده ای در خارج از کشور نداشت و من نیز هیچگاه عضو این سازمان نبوده ام، با اینحال بخشی از مسئولیت های آن در اروپا بر دوش من قرار داشت. در دهه نود میلادی به فعالیت های حقوق بشری مشغول بودم که منجمله وضعیت زندانیان سیاسی و اوضاع ایران را در اختیار «گالیندوپل» نماینده سازمان ملل در ایران و دفتر وی در ژنو قرار میدادم.
پس از فوت مهندس بازرگان، رابطه من با نهضت آزادی نیر کاهش یافت. در سال 2001 به آمریکا آمدم که دلیل عمده آن نیز فعالیت های علمی همسرم در زمینه های سلول شناسی بود.
از سال 2002 بطور جدی به نگارش گزارشاتی در مورد اوضاع ایران مشغول شدم که در اختیار بسیاری از صاحبنظران سیاسی فعال در مورد ایران قرار میدادم. از سال 2005 این فعالیت ها را دوچندان نمودم و از سال گذشته سلسه گزارشات خود در باره «شبکه لابی رژیم ایران» را بطور گسترده منتشر نمودم. بخشی از این گزارشات که به فعالیت های رژیم ایران در میان گروههای اپوزیسیون مربوط میشود را به کمک دو تن از دوستان روزنامه نگارم در داخل ایران تهیه نموده ام که بتدریج تقدیم هموطنان میگردد.
http://www.iranianlobby.com/darBarehMa.php