افزایش امیدبخش و چشم‌گیر در آراء حزب کمونیست یونان در انتخابات پارلمان اروپا: شبکه همبستگی، انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا: صدای سوسیالیستی، و توهم یک کمیسیون اروپایی «چپ»: برنارد کاسن/تارنگاشت عدالت(م- ل)

افزایش امیدبخش و چشم‌گیر در آراء حزب کمونیست یونان در انتخابات پارلمان اروپا

تارنگاشت عدالت – دوۀ سوم

منبع: شبکه همبستگی (SolidNet)
۱۰ ژوئن ۲۰۲۴

افزایش امیدبخش و چشم‌گیر در آراء حزب کمونیست یونان در انتخابات پارلمان اروپا
با نیروهای جدید برای سازماندهی مبارزات کارگری و مردمی

 

در مجموع، حزب کمونیست یونان با کسب ۹٫۲۵ درصد آراء و ۳۶۸۰۰۰ رأی، رشد قابل توجه دیگری را ثبت کرده است. این در مقایسه با انتخابات سال ۲۰۱۰ اروپا (۵٫۳۵ درصد) و انتخابات پارلمانی ۲۰۲۳ (۷٫۷درصد) افزایش قابل توجهی است.

این پیوندهای حزب کمونیست یونان با نیروهای مردمی وسیع را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که رای به حزب کمونیست یونان بیانگر پیوندهای پایدارتری است که در مبارزات مهم دوره قبل ایجاد شده است.

این امر مؤید برخی از روندهای های مثبتی است که مدت‌ها در جریان بوده و هم در انتخابات پارلمان و هم در جنبش کارگری – مردمی منعکس شده است.

جریانی که سیاست غالب را، که در حال حاضر توسط دولت «دمکراسی نو» اجرا می شود، به چالش می‌کشد، تثبیت و تقویت می‌شود. گسستن نیروهای کارگری-مردمی از احزاب بورژوازی، پیوستن این نیروها به حزب کمونیست یونان و بالا رفتن اعتبار حزب، پیشروی بیش‌تری است.

http://www.solidnet.org/article/CP-of-Greece.-A-hopeful-and-significant-rise-for-the-KKE-With-new-forces-for-the-organization-of-the-workers-and-peoples-struggle

https://edalat-ml.org/%d8%a7%d9%81%d8%b2%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%a7%d9%85%db%8c%d8%af%d8%a8%d8%ae%d8%b4-%d9%88-%da%86%d8%b4%d9%85%da%af%db%8c%d8%b1-%d8%af%d8%b1-%d8%a2%d8%b1%d8%a7%d8%a1-%d8%ad%d8%b2%d8%a8-%da%a9/

 

انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا

تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم

منبع: صدای سوسیالیستی، نشریه حزب کمونیست ایرلند
۹ مه ۲۰۱۹

 

انتخابات برای به‌اصطلاح پارلمان اتحادیه اروپایی فقط یک سیرک است. این «پارلمانی» است با قدرت‌ بسیار محدود، و اگر قرار بشود قدرت بیش‌تری به آن داده شود از آن برای تقویت بیش‌تر نیروهای ادغام‌گرا و سلب بیش‌تر قدرت از نهادهای ملی، مانند مجلس نمایندگان ایرلند، استفاده خواهد شد.

این «پارلمانی» است که رییس آن دو بار از کودتا‌های نافرجام در ونزوئلا و سرنگون نمودن دولت دمکراتیک آن کشور حمایت کرده است.

این پارلمان دروغین یک پوشش و ظاهر‌سازی برای نشان دادن وجود دمکراسی در درون ساختارهای فراملی اتحادیه اروپا و دامن‌زدن به این توهم است که از طريق این ساختارهای امپریالیستی می‌توان تغییر بوجود آورد. «پارلمان» اتحادیه اروپا گورستان سیاستمداران مطرود و جایی است که چهره‌های مطرود نظام در آن استراحت نموده و مزایای هنگفت دریافت می‌کنند.

آن‌ها می‌توانند در گوشه و کنار جهان بمثابه هئیت‌های نمایندگی اتحادیه اروپا جفتک بیندازند و ببینید در آن سوی مدار قطب شمال موش‌های صحرایی چگونه پرورش داده می‌شوند، یا به کشورهای دور دست بروند و برای بومیان درباره مزایای «ارزش‌های دمکراتیک» سفید اروپایی سخنرانی کنند. موافقتنامه‌های تجاری اتحادیه اروپا موجب خسارات اقتصادی عظیمی به کشورهای فقیر می‌شود، در حالی‌که ناتو- بازوی مسلح اتحادیه اروپا- و استراتژی نظامی در حال‌ظهور خود آن کشورها را نابود و منابع مردم را غارت می‌کنند.

https://socialistvoice.ie/2019/05/vote-left/

https://edalat-ml.org/%d8%a7%d9%86%d8%aa%d8%ae%d8%a7%d8%a8%d8%a7%d8%aa-%d9%be%d8%a7%d8%b1%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86-%d8%a7%d8%aa%d8%ad%d8%a7%d8%af%db%8c%d9%87-%d8%a7%d8%b1%d9%88%d9%be%d8%a7/

توهم یک کمیسیون اروپایی «چپ»

تارنگاشت عدالت – بایگانی دورۀ دوم

منبع: خاطره مبارزات
٢ دسامبر ٢٠١٣

نویسنده: برنارد کاسن

نظر به انتخابات برای پارلمان اروپا در مه ٢٠١۴، احزاب سوسیالیست و سوسیال دموکرات با همه وسایل به دنبال این هستند که خود را از سیاست‌های اروپایی مجزا کنند، زیرا این سیاست‌ها-که آن‌ها تأییدشان کرده‌اند- فاقد محبوبیت است. آن‌ها، برای منحرف کردن توجه و شانه خالی‌کردن از مسؤولیت، قصد دارند یک کارزار مشترک را در ٢۸ کشور عضو با یک هدف هدایت کنند: دستیابی به «تغییر جهت» اتحادیه اروپا؛ و برای رسیدن به این هدف قصد دارند از یک وسیله استفاده کنند: اکثریت در پارلمان اروپایی و قرار دادن یکی از خودشان بجای خوزه مانوئل باروسو رییس کنونی کمیسیون اروپایی. آن‌ها برای این پست کاندیدایی را انتخاب کرده اند که سوسیالیست‌های فرانسه، بدون حتا یک لبخند او را «بهترین ما» اعلام کردند: مارتین شولز، رهبر حزب سوسیال دمکرت آلمان و رییس کنونی پارلمان اروپایی را.

این موضوع واضح به نظر می‌رسد: حتا اگر انتخابات برای پارلمان در استراسبورگ واقعاً در کنارهم قراردادن منافع ملی باشد، به تشکیل یک گروه پارلمانی که نه ملی بلکه سیاسی است می‌انجامد: در این‌مورد، به تشکیل «گروه ائتلاف ترقی‌خواه سوسیالیست‌ها و دمکرات‌ها». و یک عامل نقش نمایندگی پارلمانی در انتصاب نقش رییس کمیسیون را افزایش می‌دهد: ماده ١۷ معاهده لیسبون در تعیین این گزینه می‌گوید سران دولت یا حکومت (شورای اروپایی) باید «انتخابات برای پارلمان اروپایی را بحساب آورند.»

بعلاوه، و تمایز مهم است، طبق معاهده، پارلمان اکنون رییس کمیسیون را انتخاب خواهد کرد، در حالی‌که قبلاً از طریق «تأیید» گزینه شورای اروپایی حل‌و‌فصل می‌شد.

وقتی از نزدیک‌تر به چیزها نگاه کنیم، می‌بینیم چیزی که روشن‌کردن موضوعات برای رأی‌دهندگان به نظر می‌رسد یک توهم صِرف است. سوسیال دموکراسی مدعی است کمیسیون را «سیاسی می‌کند»، که بدین معنی است که تاکنون سیاسی نبوده است، و این‌که «بروکسل» فقط یک ساختار «بی‌طرف» یا «فنی» متشکل از «کارشناسان»ی بوده است که فقط دغدغه منافع عمومی اروپایی را دارند… یک اعتراف مهم، گرچه فقط ضمنی: محتوای اختیارباورانه معاهدات اروپایی متوالی، که کمیسیون با تعصب عملی کرده است «سیاسی» نیست. آن‌ها مانند تغییر فصل‌ها بی‌طرف‌اند و نتیحتاً نمی‌توانند مورد بحث قرار گیرند. به این دلیل است که در ماشین واقعی نئولیبرال کننده‌ای که بروکسل است، ٢۸ عضو کمیسیون از احراب محافظه‌کار و چپ باهم خانه را آتش می‌زنند. شبیه حزب سوسیال دموکرات و اتحاد دمکرات مسیحی/اتحاد سوسیال مسیحی در دولت «ائتلاف بزرگ» آلمان، که سه عضو درگیر برسر آن اخیراً به توافق رسیدند.

این روشن نیست به‌اصطلاح رییس چپ چگونه می‌تواند چیزی را که در ترکسب آن احتمالاً یک اقلیت خواهد بود تغییر دهد زیرا این دولت‌ها هستند که طبق دستور‌العمل‌های خود اعضای کمیسیون را انتخاب می‌کنند- در حال‌حاضر آن‌ها که در اتحادیه اروپا اکثریت دارند، منطقاً راست‌گرایان را به عضویت در کمیسیون انتخاب خواهند کرد!

و حتا اگر- با یک معجزه غیرمحتمل، مارتین شولز به ریاست کمیسیون انتخاب شود، و یک اکثریت سیاسی در میان اعضای کمیسیون داشته باشد، متعهد خواهد بود معاهده لیسبون را اجرا کند، یعنی یک نقشه‌راه را دنبال کند که انحراف از دگم‌های نولیبرالی را ممنوع می‌کند. بدون آن‌که یک معاهده جدید اتحادیه اروپا به اتفاق آراء تصویب شود، «تغییر جهت» سیاست‌های اروپایی از درون آن به‌هیچوجه ممکن نخواهد بود. و این معلوم نیست که آیا آقای شولز و دوستان سوسیال دمکرات او، بویژه در حزب سوسیالیست فرانسه، بخواهند معاهده‌ای را که قاطعانه به آن رأی داده اند را انکار نمایند.

تحت این شرایط، سعی در متقاعد کردن رأی‌دهندگان به این‌که به اتحادیه اروپا می‌توان «تغیبر جهت» داد طوری‌که چیزی به‌غیر از آن‌چه که اکنون هست بشود-کاری که فرانسوا اولاند در کارزار انتخاباتی خود کرد- یا ساده لوحی نومیدانه است یا توهم صرف.

از اینرو تعجب‌برانگیز است که حزب چپ اروپایی- که احزاب چپ رادیکال را گرد می‌آورد، و نمایندگان آن در پارلمان اروپایی باید در «گروه چپ متحد اروپایی/چپ سبز نوردیک جمع شوند- این استراتژی را دنبال می‌کند. چپ اروپایی با معرفی الکسیس سیپراس، رهبر ائتلاف یونانی «سیریزا» بعنوان کاندیدای‌ خود برای ریاست کمیسیون خواست یک انتخاب نمادین بنماید، «ترویئکا»- کمیسیون اروپایی، بانک مرکزی اروپایی، صندوق بین‌المللی پول- را که از جمله یونان و پرتغال را ویران می‌کنند، استیضاح کند. بسیار خوب. اما به نظر نمی‌رسد به این توجه شده باشد که با این‌کار شیوه کار سوسیال دمکراسی را دنبال می‌کند و به مشروعیت بخشیدن به همان وعده‌ای دروغین کمک می‌نماید.

http://www.medelu.org/_Bernard-Cassen_

***

سیپراس، نامزد چپ‌ها برای تصدی ریاست کمیسیون اروپا

اخبار روز

٢۵ آذر ١٣۹٢، ١۵ دسامبر ٢٠١٣

 

الکسیس سیپراس، رهبر «سیریزا» حزب چپ یونان، در چهارمین گردهمایی حزب چپ اروپا در مادرید به نمایندگی از این حزب نامزد ریاست کمیسیون اروپا شد.

چپ ها در حال حاضر ۳۵ کرسی پارلمان اروپا (۵. ۴ درصد) را در اختیار دارند.

به گزارش یورو نیوز، الکسیس سیپراس گفت: «دو راه در پیش داریم. یا به وضعت موجود نئولیبرال ها رضایت دهیم و وانمود کنیم که بحران موجود با سیاست های بازیافتی حل خواهد شد. یا اینکه به سوی آینده حرکت کنیم، آن هم تنها از طریق یک گزینه که تنها امید اروپاست؛ یعنی چپ اروپا.»

پس از سال‌ها کمک‌های دولتی و کاهش بودجه، اقتصاد هنوز هم در کانون بحث و گفتگوهاست.

پیر لوران، رئیس حزب چپ اروپا در فرانسه که چپ ها را بعنوان نماد قدرتمندی می داند خاطرنشان کرد: «الکسیس سیپراس، نامزد ما در این حزب قرار است حامل پیام مهمی به اتحادیه اروپا باشد؛ سیاست‌های ضد ریاضتی پیام ما در این انتخابات است.»

خبرنگار یورونیوز در مادرید گفت: «با نامزدی الکسیس سیپراس از قدرتمند ترین حزب چپ اروپا، این گروه به دنبال تغییرات بزرگی در انتخابات ماه مه است. پس از مادرید، ایستگاه بعدی در بهار آینده بروکسل خواهد بود. گردهمایی بزرگ بین‌المللی که گزینه‌های مقابله با ریاضت اقتصادی در کانون بحث و نظرهای آن قرار خواهد گرفت.»

https://edalat-ml.org/%d8%aa%d9%88%d9%87%d9%85-%db%8c%da%a9-%da%a9%d9%85%db%8c%d8%b3%db%8c%d9%88%d9%86-%d8%a7%d8%b1%d9%88%d9%be%d8%a7%db%8c%db%8c-%da%86%d9%be/