نامه سرگشاده کمونیست‌های ونزوئلا به نیکولاس مادورو، و دولت علیه جنبش کارگری: مارکسیسم-لنینیسم امروز/تارنگاشت عدالت
همان‌طور که مشخصه کمونیست‌هاست، رویکرد ما دیالکتیکی و تأملات ما انتقاد، انتقاد از خود و کنشگرایانه است. لذا، ما اذعان می‌کنیم که طبقه کارگر، حزب کمونیست آن و به طور کلی نیروهای طبقاتی جنبش کارگری و سندیکایی، به اضافۀ جنبش مردمی موفق نشده اند پیشاهنگی اتحاد وسیع طبقاتی را که به دگرگونی‌های صورت گرفته از ۱۹۹۹ تا لحظه کنونی انجامیده، به دست بگیرند. زحمتکشان به مثابه یک کل به طرز وحشتناکی با افزایش توقف‌ناپذیر و جنایتکارانه قیمت کالاها و خدمات، کمبود مکرر اقلام مصرفی عمومی و نوع محدودیت‌هایی که بانک‌های خصوصی و دولتی با محدود ساختن غیرقانونی مردم در استفاده از پساندازهای خود تحمیل می‌کنند- و با کاهش گردش پول حتا بدتر شده است- دست به گریبان هستند. کوتاه سخن، مسيرهای سازش طبقاتی را تَرک، و بالعکس، يک راه‌حل انقلابی برای بحران با نقش رهبری‌کننده طبقه کارگر و زحمتکشان شهرها و روستاها ايجاد کنيد.
نامه سرگشاده کمونیست‌های ونزوئلا به نیکولاس مادورو
تارنگاشت عدالت
منبع: مارکسیسم-لنینیسم امروز
۲۳ اکتبر ۲۰۱۷
کاراکاس، ۳۰ اکتبر ۲۰۱۷
حزب کمونیست ونزوئلا
هیأت سیاسی کمیتۀ مرکزی
دفتر هم‌میهن نیکولاس مادورو موروس
رییس‌جمهور جمهوری بولیواری ونزوئلا و رییس حزب سوسیالست متحد ونزوئلا
لطفاٌ درود قلبی، میهنی و انقلابی هیأت سیاسی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا را بپذیرید. ما برای شما در انجام مسؤولیت‌های خطیرتان برای کامیابی کشور و مردم ونزوئلا آرزوی موفقیت داریم.
ما تصمیم گرفتیم طی یک نامه سرگشاده و عمومی، در راستای طرح یک‌سری تأملات، نگرانی‌ها و پیشنهادات زحمتکشان، شما را، هم به عنوان رییس‌جمهور قانونی جمهوری و هم به عنوان رییس حزب سوسیالست متحد ونزوئلا، مستقیماً مخاطب قرار دهیم.
در شرایط دشوار و پُر گیروداری که روند بولیواری رهایی ملی از آن می‌گذرد، در رویارویی با تشدید تضادهای طبقاتی به مثابه یک پی‌آمد نقشۀ تجاوزگرانه امپریالیسم که علیه کشور شکل گرفته و پیش از سقوط سرمایه‌داری وابسته و رانتی که بخشی از بحران عمومی نظام سرمایه‌داری جهانی است، این‌ها به‌هنگام و مبرم هستند.
اتحاد ضدامپریالیستی را تقویت کنید
همان‌طور که مشخصه کمونیست‌هاست، رویکرد ما دیالکتیکی و تأملات ما انتقاد، انتقاد از خود و کنشگرایانه است. لذا، ما اذعان می‌کنیم که طبقه کارگر، حزب کمونیست آن و به طور کلی نیروهای طبقاتی جنبش کارگری و سندیکایی، به اضافۀ جنبش مردمی موفق نشده اند پیشاهنگی اتحاد وسیع طبقاتی را که به دگرگونی‌های صورت گرفته از ۱۹۹۹ تا لحظه کنونی انجامیده، به دست بگیرند.
بنابراین، ژرفا و سمت دگرگونی‌ها توسط وزن و نفوذ دیگر طبقات، بخش‌هایی از طبقات و اقشار اجتماعی که واقعاً به هدف منهدم کردن حکومت بورژوازی لیبرال و از بین بردن روابط تولید سرمایه‌داری علاقه‌مند و متعهد نیستند، تعیین شده است. نتیجتاً، دگرگونی‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ماهیت یک انقلاب سوسیالیستی را ندارد، بلکه یک روند ترقی‌خواهانه است، که دفاع از حاکمیت ملی در رویارویی با جاه‌طلبی‌های نواستعماری ایالات متحده و امپریالیسم اتحاديۀ اروپایی را-که در هر حال اهمیت استراتژیک دارد-می‌طلبد. دفاع از [حاکمیت ملی] عامل متحد کنندۀ نیروهای اجتماعی و سیاسی ناهمسانی است که شامل خود ما می‌شود. این است که برای همه ما بخشی از «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» بودن را ممکن می‌سازد.
اما، اتحاد وسیع ضدامپریالیستی واقعاً کار نمی‌کند. هیچ بحث یا بررسی کالکتیو از سیاست‌های روند وجود ندارد. عوامل سیاسی و اجتماعی که رسماً «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» را یکپارچه می‌سازند در تصمیم‌گیری دولت نقشی ندارند، و هیچ تأثیر یا کنترلی بر نهادهای دولتی-البته به استثنای حزب سوسیالست متحد ونزوئلا که حزب دولت است- اعمال نمی‌کنند. «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» عملاً یک ابزار سیاسی اتحاد ضدامپریالیستی نیست، بلکه در بهترین حالت فضایی برای توافق‌های موقت انتخاباتی است. حتا در رویدادهای انتخاباتی اخیر، مانند تعیین نامزدها برای مجلس ملی نمایندگان و در روند انتخاباتی اخیر فرماندارها، این نقش را هم ایفاء نکرد.
ضرورت یک مسیر کالکتیو و واحد
ما به روشنی می‌گوییم که حزب کمونیست ونزوئلا خواهان این نیست که بخشی از دولت شود. ما هرگز چنین چیزی پیشنهاد نکردیم، اما ما ضرورت یک رهبری کالکتیو و واحد برای روندی را که همه نیروهای سیاسی و اجتماعی بخشی از آن هستند، با دولت مصرانه مطرح کرده، و در زمان انتخاب شما به عنوان نامزد ریاست جمهوری در کنفرانس ملی حزب کمونیست ونزوئلا در ۲۰۱۵ آن‌را اعلام کردیم. این پیشنهاد بدین معنی است که ما واقعیت سیاسی ملی و بین‌المللی را ارزیابی کرده ایم، این‌که ما با انتقاد و انتقاد از خود شیوه مدیریت دولت را سنجیده ایم، این‌که ما خطوط عمل را مشخص کرده ایم، این‌که ما مفهوم سیاست اقتصادی را تعریف کرده ایم، و این‌که همه ما خود را به اجرا و دفاع از آنها تا حدی که در آن سهیم هستیم، متعهد نموده ایم.
این استحکام بزرگی برای روند رهایی ملی، برای تلاش‌های دولت و برای پیوندها با کل مردم ونزوئلا خواهد بود. اما هیچ‌یک از این‌ها اتفاق نیافتاده است. ضرورت به تصحیح و رفع اشتباهات جای پرسش ندارد، و دقیقاً باید با پیش گرفتن یک مسیر کالکتیو و واحد برای چیزی که آن‌را به عنوان انقلاب بولیواری می‌شناسم، آغاز شود.
موضوع بالا از آغاز روند یک واقعیت بوده است. ما می‌دانیم که فايق آمدن بر این کاستی ممکن است آسان نباشد، اما نمونه‌های مشخص از اراده سیاسی برای تقویت و مستحکم ساختن اتحاد نیروهای میهنی و ضدامپریالیست ضروری است. تا کنون حتا توافق‌های بین احزاب ما، که بین حزب کمونیست ونزوئلا و حزب سوسیالیست متحد، که ما در مواجهه با انتخابات فرمانداری‌ها و در چشم‌انداز نسبت به کارزارهای انتخاباتی مجالس منطقه‌ای، شهرداری‌ها و شوراها و ریاست جمهوری کشور با توجه به آنها عمل می‌کردیم، کاملاً اجرا نشده اند.
این‌را که شورای احزاب سیاسی «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» نه پیش و نه در جریان و نه پس از روند انتخابات فرمانداری‌ها، ملاقات نداشت، چگونه می‌توان توضیح داد؟ و علاوه بر این، ملاقات‌های دوجانبه بین دو حزب ما (حزب کمونیست ونزوئلا و حزب سوسیالست متحد ونزوئلا) به طور یک‌جانبه و بدون هیچ توضیحی تعلیق شدند. اگر ما با هم در این روند انتخابات گام نهادیم، منطق و نتیجه منسجم این می‌بود که بلافاصله پس از اتمام آن، باید برای رفع تا کاستی‌ها، تعیین معیارهای کار مشترک برای انتخابات فرمانداری‌ها، مشخص ساختن نقاط قوت و ضعف، و تدوین کالکتیو رهنمودهای واحد برای نبردهای پیش رو، ملاقات می‌کردیم.
در غیبت یک توافق بین متحدین حقیقی در نبرد با یک دشمن سخت، مانند امپریالیسم ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی، لازم است از رهبری حزب سوسیالست متحد ونزوئلا پرسید واقعاً چه انتظاری از حزب کمونیست ونزوئلا و از باقی نیروهای سیاسی و اجتماعی انقلابی که بخشی از دولت نیستند، دارد؟ دولت حزب سوسیالست متحد ونزوئلا تا کجا ما را برای روند بولیواری سودمند می‌داند؟ پاسخ به این پرسش‌ها به ما امکان می‌دهد این‌را که مسیر «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» چه خواهد بود تمیز دهیم، و متعاقباً، سیاست اتحادهای خود را احتمالاً از نو تعریف کنیم.
انتخابات ۱۵ اکتبر به روشنی-در عرصه انتخاباتی نیز- اهمیت اتحاد میهنی و ضدامپریالیستی را نشان داد. در چندین ایالت که اختلاف شدیدی در نیروهای اپوزیسیون راست وجود داشت (ایالات بولیوار، کارابوبو، میراندا و وارگاس)، نامزدهای روند از برکت آرای دیگر احزاب متعلق به «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار»، و در مورد حزب کمونیست ونزوئلا با توجه به ماهیت و مضمون پیام طبقاتی مهم و مستقل آن، به پیروزی دست یافتند.
به همین طريق، در دیگر ایالت‌هایی که نامزدهای روند پیروز شدند، آرای کل «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» و به ویژه حزب کمونیست ونزوئلا شکست قاطع نامزدهای هوادار امپریالیسم را امکان‌پذیر ساخت. به علاوه، در مجموع آرای ملی، سهم دیگر احزاب «قطب میهنی بزرگ سیمون بولیوار» در پیروزی بر نامزدهای «میزگرد وحدت دمکراتیک» تعیین کننده بود.
اما، ظاهراً برای بالاترین رهبری ملی حزب سوسیاست متحد ونزوئلا و برای بسیاری از فرماندارهای منتخب، این فاکت عینی اهمیتی ندارد. بالعکس، خودکفایی و نخوت در رفتار سخنگویان و نمایندگان مشخصی در رهبران بلندپایه حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا و دولت، در رابطه آنها با حزب کمونیست ونزوئلا و دیگر احزاب متحد وجود دارد.
توافق‌ها بین نیروهای میهنی و ضدامپریالیست باید اجرا شوند
در مواجهه با انتخابات ۱۵ اکتبر، یک بخش لاینفک سیاست‌های انتخاباتی توافق بین حزب کمونیست ونزوئلا و حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا بود، که با هدف مرکزی نزدیک، همراه با دیگر نیروهای میهنی و ضدامپریالیست، مانع از آن شود که راست هودار یانکی‌ها اکثر فرمانداری‌ها را به دست آورد، این هدف عملاً تحقق یافت، گرچه به نحو خطرناکی در ایالت‌های مرزی محقق نشد. خطر این بود که آنها به ابزار نقشه ضدمکراتیک و بی‌ثبات کردن علیه مردم ونزوئلا، به سرکردگی دولت امپریالیست ایالات متحده آمریکا مبدل شوند. برای این هدف، کمیسیونی از هیأت سیاسی حزب کمونیست ونزوئلا و نمایندگان تعیین شده توسط خود شما از جانب رهبری بالای حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا در نشست‌ها کار را شروع کرد، و به پیشنهاد ما یک‌سری توافق پیرامون سیاست‌های انتخاباتی و موضوعات اجتماعی-سیاسی صورت گرفت.
اجرای آن توافق‌ها به ما امکان می‌دهد، یک کارزار مؤثر برای رسیدن به بخش‌های وسیع طبقه کارگر و زحمتکشان را به وجود آوریم. نتیجه آن پیام‌ها و روندهای سازمانی برای تحقق بخشیدن به هدف انتخاباتی نزدیک و ادامه انباشت نیروها به سود روند بولیواری تحت رهبری قاطع کارگری، دهقانی و مردمی و با کنشگری شدید حزب کمونیست ونزوئلا، جوانان کمونیست ونزوئلا و جبهه‌های سیاسی توده‌ای ما در نبردهای گوناگون لازم برای دفاع ملی و بین‌المللی از کشور می‌بود.
علی‌رغم این‌که حزب ما از نامزدهای حزب سوسیالست متحد ونزوئلا برای فرمانداری ۲۲ ایالت حمایت کرد، به استثنای تنها مورد در ایالت آپور که ما قبلاً گفته بودیم کمونیسم‌ستیزی آشکار و رفتار سیاسی فرماندار آن بر ضد منافع مردم آپور است و او نمی‌تواند برای انتخاب شدن دوباره بر روی حمایت ما حساب کند، آن توافق‌ها، به استثنای موضوعات استثنایی سیاست‌های انتخاباتی، از جانب رهبری ملی حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا کاملاً اجرا نشد.
در موضوعات اجتماعی-سیاسی، نیاز مبرم به حل مشکلات مشخص و جدی گریبانگیر هزاران کارگر، دهقان و بخش‌های مردمی جامعه مطرح شد، بسیاری از این مشکلات نتیجه تصمیمات نسنجیده نهادهای دولتی و مقامات و فرماندارانی است (که برخی از آنها در انتخابات فرمانداری‌ها نامزد بودند). سخنگوی حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا که منصوب شما، رییس‌جمهور، است قول داد برای حل وضعیتی که ما مطرح کردیم اقدام کند. در این‌مورد مطلقاً کاری صورت نگرفته است.
مطالبه حقوق طبقه کارگر و زحمتکشان
ما در ادامه مشکلاتی را که به آنها اشاره کردیم و این را که چرا چنان موضوعاتی را به نشست‌هایی بردیم که در آن توافق سیاسی-انتخاباتی حاصل شد، توضیح دادیم.
هیأت نمایندگی هیأت سیاسی حزب کمونیست ونزوئلا نگرانی خود را از وضعیت عمومی که در نتیجه وخیم‌تر شدن بحران سرمایه‌داری وابسته و رانتی، بر بخش‌های وسیع کارگران و خانواده‌های آنها تأثیر می‌گذارد، تا جایی که حکومت بورژوازی لیبرال و روابط تولیدی سرمایه‌داری با گرایش کارفرمایان خصوصی و عمومی به نقض حقوق کارگران و نابود کردن یا اجبار به تسلیم ابزارهای دفاعی طبقه کارگر ابقاء می‌شود، ابراز کرد.
تمام این تصویر کلی با تصمیم‌های بخش‌های دولت ملی تشدید می‌شود که هدف آن متلاشی کردن، تضعیف نمودن و خصوصی‌سازی دوبارۀ یک‌سری شرکت‌های دولتی يا ملی شده به سود برنامه تجاوز اقتصادی است که نیروهای اقتصادی و سیاسی خدمتگزار امپریالیسم طراحی کرده اند. تصمیماتی که موجب اخراج‌ها و به طور کلی وخامت بیش‌تر شرایط زندگی بخش بزرگی از زحمتکشان می‌شوند.
به همین نحو، زحمتکشان به مثابه یک کل به طرز وحشتناکی با افزایش توقف‌ناپذیر و جنایتکارانه قیمت کالاها و خدمات، کمبود مکرر اقلام مصرفی عمومی و نوع محدودیت‌هایی که بانک‌های خصوصی و دولتی با محدود ساختن غیرقانونی مردم در استفاده از پساندازهای خود تحمیل می‌کنند- و با کاهش گردش پول حتا بدتر شده است- دست به گریبان هستند.
بر این بستر است که حزب کمونیست ونزوئلا در روند توافق سیاست‌های انتخاباتی، نیاز به احقاق حقوق زیر پا نهاده شده مردان و زنان کارگر را که به طور غیرقانونی و ناعادلانه از شرکت‌های دولتی گوناگون اخراج شده اند، مطرح کرد. به طور مشخص ما از جمله به «شبکه عرصه دویست سالگی» به دلیل کاربست ناهنجار «فرمان ساماندهی» شرکت‌های تابعه «وزارت غذا»؛ کارخانه‌های شکر تابعه «شکر س. و. آ»، «اتوبوس یاراکوی» که در آن رهبران سندیکایی اخراج شدند؛ «شرکت غذایی ونزوئلا» و شرکت‌های تابعه آن، به ویژه در «مرکز غذاهای منجمد»؛ «شرکت تولید و توزیع مواد غذایی ونزوئلا»؛ «لبنیات لوی آندس»؛ «متروی کاراکاس»، «مؤسسه ملی خدمات اجتماعی» اشاره کردیم.
به همين نحو، ضرورت اقدام درباره موارد مشخص باج‌گیری توسط پلیس، مجرم تلقی کردن کارگران و تحت پیگرد قرار دادن آنها، به ویژه علیه کارگران شرکت‌های تولیدی «ال سیمبولو» و «مونسراتینا» واقع در لاس ته‌ریاس در ایالت آراگوآ مطرح شد. در پایان، خواسته شد که در مورد قتل آیودی پروزو، رهبر دهقانی (پسر رفیق آریستوبولو پروزو، کادر دهقاتی حزب کمونیست ونزوئلا در ایالت یاراکوی) عدالت تضمین شود.
همه این پیشنهادات با توجه به این فاکت مطرح شد که تلاش‌های بسیاری در برابر مقامات مربوطه صورت گرفت بدون این‌که راه‌حلی تولید شود و به این دلیل که در برخی از این موارد پای نامزدهای دولت که نهایتاً انتخاب شدند، در میان است.
گرچه هم‌میهن، سخنگوی حزب سوسیالیست متحده ونزوئلا و دولت به پیشنهادات ما پاسخ مثبت داد و برای یافتن راه‌حل‌های مؤثر و فوری اعلام آمادگی کرد، اما تاکنون هیچ کاری صورت نگرفته و هیچ توضیحی به ما داده نشده است. هیچ نشست جدیدی برای بررسی، پی‌گیری و تحقق بخشیدن به آن توافق برگزار نشده است.
هم‌میهن رییس‌جمهور، از این‌روست که ما به شما مراجعه می‌کنیم، علاوه بر تأکید بر درخواست یک نشست با هیأت سیاسی ما، از شما می‌خواهیم پیروی کامل و مشخص از سیاست‌های انتخاباتی اخیر و توافق‌های اجتماعی-سیاسی بین حزب کمونیست ونزوئلا و حزب سوسیالست متحد ونزوئلا را به سود اعتماد و احترام متقابلی که باید بین همه نیروهای متحد در جهت تقویت مبارزه برای دفاع از حاکمیت ملی و برای منافع زحمتکشان ونزوئلا وجود داشته باشد، هدایت نمایید.
علاوه بر همه نکات فوق، زمان برای ابراز نیاز مبرم به در پیش گرفتن یک‌سری اقدامات برای مقابله با هزینه بالای زندگی و حل وضعیت مأیوس کننده‌ای که میلیون‌ها مشتری خدمات بانکی، به ویژه صاحبان پساندازهای کوچک، صاحبان مشاغل، بازنشستگان، بنگاه‌های کوچک با آن رو‌به‌رو هستند، مناسب است.
در این‌مورد، ما بر آمادگی خود برای ارايه یک‌سری پیشنهادات که حزب کمونیست ونزوئلا مشترکاً با نیروهای جنبش کارگری و مردمی تهیه کرده و به مجلس ملی مؤسسان داده شده- بدون این‌که پاسخی دریافت کرده باشد- مجدداً تأکید می‌کنیم. آن پیشنهادات اصول و نکات مرجع اساسی را دربر می‌گیرند: متلاشی کردن قدرت انحصارات خصوصی، مصادره و حبس سرمایه‌داران سوداگر، ملی کردن بخش بانکداری، توسعه تولید با حاکمیت ملی و نقش رهبری طبقه کارگر، برقراری کنترل کارگری-دهقانی و همگانی-مردمی بر اکثر روندهای اقتصادی و اجتماعی.
کوتاه سخن، مسيرهای سازش طبقاتی را تَرک، و بالعکس، يک راه‌حل انقلابی برای بحران با نقش رهبری‌کننده طبقه کارگر و زحمتکشان شهرها و روستاها ايجاد کنيد.
بدون موضوع مشخص دیگر، احترام و درود قلبی خود را دوباره ابراز می‌داریم.
هیأت سیاسی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا
اسکار فیگوئرا
دبیرکل
پرفکتو آبرئو نیه‌وس
دبیر تشکیلات
پدرو اِیوسی
دببر جنبش کارگری و سندیکایی
اوسوالدو راموس
دبیر ساختار ایدئولوژیک
یول جابور
دبیر تبلیغات، تهییج و رسانه
اِلنا لینارز
دبیر زنان کمونیست
داگلاس گومز
دبیر توده‌ها
کارلوس ویمر
دبیر روابط بین‌الملل
کارلوس اوجه‌دا فالکون
سرپرست مؤسسه مطالعات عالی بولیوار مارکس
کارلوس آکوئینو
سرپرست تریبون مردمی [ارگان حزب]
هکتور آلچه رودریگز
دبیرکل جوانان کمونیست ونزوئلا
ولادیمیریا مورنو
دبير متخصصان و کاردانان فنی
کارلوس لازو
دبیر سیاسی کمیتۀ منطقه‌ای حزب کمونیست ونزوئلا در کاراکاس
آدلیده زرپا
دببر جنبش مردمی محلات
خوان پیدرا
دبیر سیاسی کمیته منطقه‌ای حزب کمونیست ونزوئلا در میراندا
https://mltoday.com/article/2912-an-open-letter-to-nicolas-maduro-from-pcv/91-other-featured-posts
http://www.edalat.org/sys/content/view/11964/38/
***
ماهیت اساسی حکومت ونزوئلا به اثبات رسید: این يک حکومتِ بورژوا-دمکراتیک است. علی‌رغم اصلاحات و بَزک‌های سطحی، با چاشنی لفاظی‌های بلندآواز فریبنده در باره «انقلاب»، «سوسیالیسم» این [حکومت] به احترام گذاشتن به منافع صاحبان سرمایه و بوروکرات‌های مورد ستایشی که قدرت‌های دولتی را در دست دارند، ادامه می‌دهد. یک ویژگی تعیین کننده آن حمله سیستماتیک، چه مسقیم یا غیرمستقیم، علیه طبقه کارگر و مبارزه اجتماعی و سیاسی انقلابی آن است. آنها ما را متوقف نخواهند کرد. ما، متحد و متشکل با باقی جنبش کارگری و مردمی، طبقه کارگر را در پیشاپیش سیل نیروهای مردمی، دهقانی و کمونی به سمت به دست گرفتن قدرت سیاسی برای تسخیر رهایی قطعی خود، پیروزی یک انقلاب سوسیالیستی واقعی، هدایت خواهیم کرد.
دولت علیه جنبش کارگری
تارنگاشت عدالت
منبع: مارکسیسم-لنینیسم امروز
نویسنده: پدرو ایوسی
نبرد پرولتری، تریبون مردمی
۲۲-۲ نوامبر ۲۰۱۷
اختصاصی برای تربیون مردمی
ماهیت اساسی حکومت ونزوئلا به اثبات رسید: این يک حکومتِ بورژوا-دمکراتیک است. علی‌رغم اصلاحات و بَزک‌های سطحی، با چاشنی لفاظی‌های بلندآواز فریبنده در باره «انقلاب»، «سوسیالیسم» این [حکومت] به احترام گذاشتن به منافع صاحبان سرمایه و بوروکرات‌های مورد ستایشی که قدرت‌های دولتی را در دست دارند، ادامه می‌دهد. یک ویژگی تعیین کننده آن حمله سیستماتیک، چه مسقیم یا غیرمستقیم، علیه طبقه کارگر و مبارزه اجتماعی و سیاسی انقلابی آن است.
یک حمله مستقیم علیه طبقه کارگر اخراج هزاران کارگر از بنگاه‌های دولتی، به خيابان انداختن غیرقانونی رهبران سندیکایی و مردان و زنان کمیته‌های ایمنی، نابود کردن تشکیلات سندیکایی و دیگر ارگانیسم‌های دفاع از حقوق کارگران است. وضعیت از جمله در «شبکه عرصه دویست سالگی»، کارخانه‌های شکر واگذار شده به «س. و. آ. آزوکار»، در شرکت «سیلکو» [بزرگ‌ترین شرکت تولید و توزیع سردخانه] و شرکت «اتوبوس‌سازی یاراکوی» چنین است.
یک حمله مستقیم دیگر اخراج رهبران کارگری دارای سمت‌گیری مبارزه طبقاتی توسط اداره بازرسی کار به درخواست کارفرمایان خصوصی است. هم‌چنین، زمانی است که نیروهای پلیس، با مصونیت در خدمت کارفرمایان و برای مرعوب ساختن کارگران و رهبران آنها که جرأت کرده اند با بدرفتاری‌ها رؤسا مقابله نمایند، عمل می‌کنند. به علاوه، مدتی است که همه این ابزارها (مأموران کارگری، افسران پلیس، دادستان‌ها و قضات) برای پایان دادن به رهبری سندیکایی رزمنده وارد عمل می‌شوند.
یک حمله مستقیم علیه جنبش کارگری و سندیکاهای دارای سمت‌گیری مبارزه طبقاتی زمانی صورت می‌گیرد که از سطوح گوناگون وزارت کار، هیچ تصمیم به‌هنگامی گرفته نمی‌شود، هیچ پاسخی داده نمی‌شود یا پاسخ‌ها فریبکارانه و بدبینانه اند؛ این یک بازی علیه کارگرانی است که ماه‌ها و حتا سال‌ها برای تصمیم درباره استخدام دوباره منتظر مانده، و تسلیم سختی گرسنگی می‌شوند. این چیزی است که اتفاق می‌افتد.
«جبهه ملی مبارزه طبقه کارگر» ماه‌ها پیش با رهبری منفرعن «وزارت قدرت مردمی برای روند اجتماعی کار» برای فعال‌سازی دوباره گروه‌های کاری به توافق رسید، قول‌ها و لبخندهای آن موقع، پس از چند ماه جای خود را به طفره رفتن و فرار از پاسخ داده است.
رویاروی با یک روش بی‌رخوتی و بی‌ملاحظه‌گی بوروکراتیک، هیچ گزینه دیگری غیر از اعتراضات شدید توده‌ها باقی نمی‌ماند. «جبهه ملی مبارزه طبقه کارگر» و سازمان‌های آن مواضع خود را در ادارات بازرسی کار تقویت خواهند کرد و اقدامات اعتراضی را در دفاتر ملی وزارت کار تدارک خواهند دید.
بیایید برای پیروزی متحداً عمل کنیم.
حکومت هم‌چنین زمانی‌که «مجلس ملی مؤسسان» به مطالبات عادلانه و ضروری مطرح شده توسط «جبهه ملی مبارزه طبقه کارگر» و دیگر سازمان‌های زحمتکشان پاسخ نمی‌دهد، مطالباتی که تصمیم‌های فوق‌العاده به سود استثمار شوندگان و ستم‌دیدگان، و علیه استثمارکنندگان و ستمگران را می‌طلبد، به ما حمله می‌کند.
اما آنها ما را متوقف نخواهند کرد. ما، متحد و متشکل با باقی جنبش کارگری و مردمی، طبقه کارگر را در پیشاپیش سیل نیروهای مردمی، دهقانی و کمونی به سمت به دست گرفتن قدرت سیاسی برای تسخیر رهایی قطعی خود، پیروزی یک انقلاب سوسیالیستی واقعی، هدایت خواهیم کرد.
ترجمه از زبان اسپانیایی به وسيلۀ کی تیلو و خوزه آ. کروز
https://mltoday.com/article/2907-the-state-against-the-workers-moevement/24
————————————–
عدالت: پدرو اِیوسی دبیر جنبش کارگری و سندیکایی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا، هماهنگ کنندۀ «کارگران دارای سمت‌گیری طبقاتی» و «جبهه ملی مبارزه طبقه کارگر» است.
http://www.edalat.org/sys/content/view/11965/38/
